Zo jong ben ik misschien niet meer, maar ik durf huur te vragen. Waarom? Er zijn zoveel redenen:
Ik moet nog 29 jaar afbetalen. Zij is bij mij komen wonen, dus haar huurgeld van huis in Gent is weggevallen. Huis kopen was ze niet van plan. Ze betaald nu 250 euro, dat is een pak minder dan in Gent, ze heeft nu een groter huis, grotere tuin,... en ze kan veel meer sparen als toen. Sparen, dat is iets wat ik bijna niet kan. Ik kwam net toe als we niet samen woonden, maar hoe je het draait of keert, je geeft meer geld uit als je samenwoont.
Elektriciteit: daar bespaar ik inderdaad op. Maar had zonnepanelen, dus bedrag lag sowieso laag (zij bespaart daar veel meer op)
Gas: Zij heeft veel sneller koud, werkt al eens thuis... dus gasverbruik ligt een pak hoger.
Water: daar bespaar je niet echt op. met 2 = dubbel zoveel waterverbruik.
eten: als ik alleen woonde geef ik toe dat ik al eens wat goedkoper at. Niet dat ik honger had, integendeel. Maar ik kan bij wijze van spreken al eens goedkoop eten als patatjes, een "pot" erwtjes met worteltjes en een burger. Goedkoop. Maar zij haalt haar neus er voor op. Je gaat al eens sneller gaan eten etc...

Nu, ik heb er helemaal geen probleem mee dat mijn leven op die manier wat duurder is. Maar financieel evenwicht is ook belangrijk. Ondanks dat zij nu wat huur betaald, kan ze wel heel veel sparen. En we hebben oplossing gezocht waarbij we beiden winnen. En dat was dus die huur.

criticus schreef: ↑9 september 2019, 20:31 Hoeveel mannen betalen mee in de 'pil' en maandverbanden van de vrouw? Oei, oei, dan zijn ze plots stoïcijns doof.

Dat zijn zaken die aangekocht worden via de gemeenschappelijke rekening. Die wordt gevoed door een procentueel bedrag van ons inkomen. Aangezien ik iets meer verdien, is mijn bijdrage dus net iets groter ;-)

criticus schreef: ↑9 september 2019, 20:31 Als het op aanrekenen van huur voor hun eigen huisje neerkomt, dan zijn jongemannen absoluut niet meer beschaamd.

Ik zou ook niet gratis willen inwonen bij iemand anders.

criticus schreef: ↑9 september 2019, 20:31 Ik walg van zulke jongelui die vinden dat de vrouw huur moet betalen en daarbij vergeten wat een vrouw allemaal doet in het huishouden. Betaal ze eerst eens haar bijdrage als kuisvrouw, als strijkster, als kok, als sexpop, als tuinman, als kinderverzorgster, ....

Ze doet ongetwijfeld meer in het huishouden dan mij. Maar veel zaken vind ik ook niet nodig. Voor mij hoeft er niet iedere dag geveegd te worden. De poetsvrouw komt om de 2 weken langs. Voor mij is dat voldoende.
Strijk: ik heb geen strijk
Kok: ik kook ongeveer evenveel
Sexpop: ik weet niet welke relatie jij hebt met je vrouw, maar bij mij is het toch met wederzijds respect en niemand doet iets tegen zijn zin.
Tuinman: doe ik 100%
Kinderverzorgster: Doe ik 95% (tis ook mijn zoon, niet de hare)

criticus schreef: ↑9 september 2019, 20:31 Dat er nog vrouwen zijn die zich gratis aan zulke misselmakende jongemannen geven, dan begin ik in deze egocentrische tijden alsmaar vreemder te vinden. Hoe kan je als jongevrouw verliefd worden op zo'n argwanig geldmacho die vooral denkt aan de mogelijkheid van scheiding, van profitariaat,...
Amai als België haar toekomst van zulke types afhangt, dan is het maar triest.

Een op voorhand weloverwogen aanpak zorgt ervoor dat er later minder ruzie is ;-)

criticus schreef: ↑9 september 2019, 20:31
Ik walg van zulke jongelui die vinden dat de vrouw huur moet betalen en daarbij vergeten wat een vrouw allemaal doet in het huishouden. Betaal ze eerst eens haar bijdrage als kuisvrouw, als strijkster, als kok, als sexpop, als tuinman, als kinderverzorgster, ....
Mannen die getrouwd zijn leven gemiddeld langer dan ongetrouwde maar bij de vrouwen is het omgekeerd. Dat zal wel zijn reden hebben.

Dat er nog vrouwen zijn die zich gratis aan zulke misselmakende jongemannen geven, dan begin ik in deze egocentrische tijden alsmaar vreemder te vinden. Hoe kan je als jongevrouw verliefd worden op zo'n argwanig geldmacho die vooral denkt aan de mogelijkheid van scheiding, van profitariaat,...
Amai als België haar toekomst van zulke types afhangt, dan is het maar triest.

Ik walg van mensen die hun vrouw als slaaf gebruiken. We leven in 2020 bijna. Ieder doet zijn deel van het huishouden en beiden dragen bij in het huishouden.
Dat er vandaag nog vrouwen vallen voor mannen die vinden dat ze aan de haard moeten liggend en om geld moeten bedelen als ze iets willen kopen .. sommige willen niet gelukkig zijn in hun leven

Allee allee, we weten toch allemaal dat criticus gewoon een rolletje speelt? Of ergens een pervers beeld heeft gecreëerd, wellicht aangereikt door de eigen leefwereld en die ervaring vervolgens extrapoleert.

Maar ik waardeer de knuppel in het hoenderhok zeer zeker. Even op een paar andere elementen ingaan.

* Uit elkaar gaan/scheiden: we leven nu eenmaal in een wereld waar dat het nieuwe normaal is. Betekent niet dat ik ermee akkoord ben, betekent wel dat het gewoon zo is. In sommige gevallen for the best (soms beter dan nillens willens bij elkaar blijven), soms niet (het werkt impulsiever gedrag in de hand).

Ik begrijp de opzet van 'lief en leed' delen. Maar daar dient het wettelijk stelsel net voor hé. Wat vooraf privé werd opgebouwd blijft privé. Wat nadien gezamenlijk opgebouwd wordt blijft gezamenlijk. Omdat dat ergens ook het eerlijkst is (en een totale scheiding van goederen te overdreven is, ik heb er geen problemen mee dat pakweg mijn jaarlijks inkomen uit beleggingen in de gezamenlijke pot komt, dat is ook maar normaal). Als ik X jaar mijn kl*ten heb afgedraaid om zekerheid in te bouwen, dan wil ik ook niet in de val lopen dat iemand me wil 'voor mijn geld'. Ik geef dan ook grif toe dat ik het 'raar' vind (ik wil het woord paranoïde niet gebruiken, dat is te sterk) indien er een aantrekkelijke vrouwelijke persoon interesse in me toont (ik ben nu niet meteen een, hoe noemt dat, 'hunk').

Wat tijdens een gezamenlijke periode wordt opgebouwd uit dat bezit (dus inkomsten uit dividenden, interesten en capital gains) alsmede het arbeidsinkomen is uiteraard gezamenlijk. En dat wil niet zeggen dat alles netjes afgemeten dient te worden, helemaal niet. Ik kan genereus zijn, heel genereus. Maar dan komt dat 'vanuit mezelf' en niet omdat ik me er verplicht toe voel. Huur heb ik nog nooit in mijn leven gevraagd. Enerzijds omdat ik die inkomst niet nodig heb om de kosten te dekken, anderzijds omdat het me enorm raar zou aanvoelen om er zelfs maar om te vragen of eraan te denken.

Is voorzichtig zijn egocentrisch? Niet echt. Want zolang een relatie duurt plukt ze mee de vruchten van het opgebouwd kapitaal. Loopt het op de klippen, dan zie ik geen reden waarom iemand met méér dan 50% van het gezamenlijk kapitaal + haar eigen vermogen zou moeten weglopen.

Poldermol schreef: ↑9 september 2019, 22:43 Ik woon alleen omdat ik 100+ uur per week werk en in een dorp woon waar er letterlijk nul dames zijn binnen de leeftijdscategorie van 5 jaar jonger/ouder.

Ik hoop dat je nul vrijgezeldames bedoelde want anders lijkt me dat wel een heel dood dorp.
Zoutenaaie?

Ik geloof dat er 2-3 zijn die bezet zijn en al kinders hebben. De 0 sloeg inderdaad op beschikbare, excuus voor de verwarring.

Haha, nee, ik denk niet dat er in Zoutenaaie uberhaupt nog 5 vrouwen onder de 60 wonen Ik zag vorige week wel dat Cafe Zoutenaaie opnieuw open is

Zoutenaaie heeft 39 inwoners, waarvan 43% vrouwen

En zijn er ook leeftijden bekend?

Poldermol schreef: ↑10 september 2019, 20:25 En zijn er ook leeftijden bekend?

Er zijn volgens https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoutenaaie 23 inwoners, waarvan tien vrouwen. Statistisch geëxtrapoleerd uit de Belgische bevolkingspyramide is daarvan ongeveer de helft boven de 50. Een aanzienlijk aandeel is vermoedelijk ook echt te jong, gegeven de gigantische bevolkingsgroei geweest van 64% ofte negen inwoners de laatste 30 jaar. Mogelijk zijn er twee of drie kandidates voor jou, Pol.

Als je héél veel geluk hebt zit er daar één sympathieke, intelligente jongedame bij. Je kan het proberen, maar ik zou toch wel in een grotere vijver gaan vissen...

Statistieken tellen in een grote pool van data. Niet in een kleine beperkte pool waar er een natuurlijke tendens is voor jongere mensen om het af te bollen.

Poldermol schreef: ↑10 september 2019, 12:36
Wat tijdens een gezamenlijke periode wordt opgebouwd uit dat bezit (dus inkomsten uit dividenden, interesten en capital gains) alsmede het arbeidsinkomen is uiteraard gezamenlijk. En dat wil niet zeggen dat alles netjes afgemeten dient te worden, helemaal niet. Ik kan genereus zijn, heel genereus. Maar dan komt dat 'vanuit mezelf' en niet omdat ik me er verplicht toe voel. Huur heb ik nog nooit in mijn leven gevraagd. Enerzijds omdat ik die inkomst niet nodig heb om de kosten te dekken, anderzijds omdat het me enorm raar zou aanvoelen om er zelfs maar om te vragen of eraan te denken.

Ik ben het er wel mee eens dat inkomsten uit arbeid redelijk gelijk verdeeld moeten worden. Ik vraag me enkel af of het eerlijk is om die dividenden/capital gains te verdelen. Stel dat je jarenlang 100u werkt per week zoals jij vermeldde en dit belegt aan 7% per jaar. Je krijgt een miljoen euro belegd voor je relatie begint. Elk jaar verdien jij gemiddeld 70.000 euro uit je vroegere harde werk. Zou je dit deel echt willen afgeven? Kan je dan niet beter een bepaald account bij een broker houden dat speciaal daarvoor voorzien is?

Anders krijg je toch nog steeds dat ze het voor het geld kunnen doen? Ik ben zelf ook niet tevreden met hoe de maatschappij met scheidingen omgaat vandaag de dag, maar als ik zie hoeveel mensen nog samen blijven, begin ik toch ook te denken dat een goede acte bij aanvang van een huwelijk belangrijk is...

Goh, een langdurige relatie is geven en nemen. En aangezien het persoonlijk vermogen voor een huwelijk persoonlijk is en dat technisch gezien perfect kan afgeschermd worden (zodat de tegenpartij geen exacte bedragen weet), kan je zo ook de 'dollartekens in de ogen' vermijden en kan je zelf nog effectief beslissen hoeveel je ervan spendeert aan gezamenlijke dingen.

Ik snap uw punt helemaal, en ik denk niet dat er een perfecte oplossing is. Maar dan kan je evengoed ook gewoon feitelijk samenwonen en elk zijn eigen pot (wat op zich ook niet mis is natuurlijk) maar dan heb je het risico dat elke centiem minutieus wordt afgewogen om zeker te zijn dat de ene niet meer bijdraagt dan de andere.

Het probleem stelt zich ook nog niet hé, ik heb de dochter van Pukkie ( ) nog niet ontmoet. Maar wat ik vooral wil bewerkstelligen is dat het principaal bedrag (dat wellicht het miljoen zal overschrijden want ik kan me niet inbeelden dat ik halsoverkop van relatie in een bootje stap, dat is om problemen vragen) 'beschermd' blijft. Dat de opbrengst van dat principal amount dan gezamenlijk besteed wordt, dat is wel het laatste van mijn zorgen.

Ik zou nooit huur vragen, niet aan een partner noch aan mijn inwonende en werkende dochter. Gelukkig heb ik mensenkennis genoeg om te weten wanneer er van mij geprofiteerd wordt. Het moet allemaal niet tot op de komma juist zijn maar als er doelbewust geprofiteerd wordt, ga je eruit. Zo ook in de vriendenkring: wie teveel profiteert kan het schudden en zal het snel merken. En het gaat niet enkel over geld maar ook over initiatief nemen en dingen spontaan doen. Enfin, Poldermol snapt dat wel.

Ik zit eigenlijk een soortgelijke situatie als topic starster, behalve dat ik 'de eigenaar' van het huis ben, mijn vriendin 'bij mij woont', en zij niets betaalt.

Hier is op voorhand ook over gesproken/nagedacht, en we hebben 'besloten' (of ik heb me laten overtuigen... ) dat ze niets moest betalen qua huur. Volgende logica/denkwijze:

- mijn leningskost is ongewijzigd, of partner nu bij mij woont of niet. Mijn huis kocht ik alleen, met doel dat ik dit alleen ging afbetalen.
- partner betaalt wel mee met 'variabele kosten' genre huishoudbudget (eten/drank/kuisgerief), telecom, brandverzekering, gas/elektra. Zo is mijn totale 'leefkost' iets beperkter dan voorheen, omdat ik dat in theorie ook allemaal alleen ging betalen.
- ik heb eerst een jaar bij haar 'gewoond' in het begin van de relatie (zij huurde, mijn huis was verhuurd). Ik betaalde toen ook niets.
- de logica is dat 'wat zij nu spaart, finaal ook gewoon dient voor ons gezamelijk huis in de toekomst'.

Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat dit allemaal staat of valt met het geloof in de toekomst van de relatie, want puur rationeel is er toch ook wel echt iets te zeggen dat er toch een vergoeding mag zijn. Elders zou je bij manier van spreken 700 euro huur betalen, dan is 200 euro een peulschil.

- als relatie spaak loopt: heeft de partner mooi jaren voor niets bij jou gewoond
- of, ergens ook: spaart partner zo veel, dat die bij aankoop gezinswoning plots 55% eigenaar van de woning wil/kan zijn doordat die zo goed 'kon sparen' (door gratis woonst in het huis van de ander...)

Rationeel zou voor mij het volgende de beste oplossing zijn:
- je betaalt 200 EUR aan je partner
- hij plaatst dat op een aparte rekening, die hij niet (!!) gebruikt
- als jullie over stel 4 jaar samen iets kopen, dan wordt dit bedrag gebruikt als gezamelijke eigen inbreng

Lijkt mij het eerlijkst: blijf je samen, heb je er evenveel 'genot' van. Ga je uit elkaar, dan heb jij finaal nog altijd zeer goedkoop gewoond.

Laat haar een beetje meer van de vaste kosten betalen .. of alles. Jij voorziet in de woning. Zij in de vaste kosten (?).

Dat jij ook gratis bij haar inwoonde is nu niet in je voordeel natuurlijk...

Leefkosten : of je samenwoont of alleen.. dat is denk ik maar een klein verschil in verwarming. Je moet vaak evenveel kamers verwarmen, evenveel uren per dag.
Water : elk zal ongeveer de helft verbruiken ?
elektriciteit : 25 procent besparing ?

De ene 55 procent eigenaar van de gezinswoning ? Euhhmmmm.. je kan toch gewoon afspreken dat iedereen de helft inbrengt en de helft eigenaar wordt ?

Elders zou zij alleen 700 euro betalen, maar als jullie er samen wonen is het 350 elk. Dan is 200 al meer redelijk.. aangezien ze in jouw huis woont en zij er nooit eigenaar zal van zijn en haar bijdrage dan ook 'verloren' is.

Waarom niet elk 200 euro sparen op een gemeenschappelijke spaarrekening en dan daarmee (gedeeltelijk) samen een huis kopen later ?
Als zij gewoon de 200 euro spaart en dat als eigen inbreng gebruikt, heeft ze toch ook gratis gewoond ?
Als jullie het gezamenlijke spaarpotje van 400 euro per maand gebruiken voor een gezamenlijke aankoop : idem.
Als ZIJ 200 geeft en hij dat op een spaarrekening zet.. daarna gebruikt hij het als gezamenlijk geld voor een huis, dan heeft ze toch maar 100 per maand betaald ook ?

Ik vind, als zij 200 euro geeft aan hem als huur, dat dat dan zijn geld is.
Iets geven dat toch nog de helft van jou blijft .. Tja, dat heeft naar mijn gevoel geen zin.

Als je op een ander 700 euro huur betaald als woonst aan een vreemde, wordt je ook geen eigenaar. En is plakken en schilderen en vloerbekleding ook voor kosten van de huurder.
Dus is 200 euro als kost in het inwonen bij je partner een peulschil. Zij bespaart dan 500 euro/maand.
Het is niet wat ze moet betalen dat je moet rekenen, maar wat ze bespaart.