Toevallig net een artikel hierover in Netto vandaag
http://www.tijd.be/netto/budget/Wetteli ... &utm_term=" onclick="window.open(this.href);return false;

Heb een beding van aanwas, ook gekend onder het tontinebeding bij de aankoop van de woning, met daarbijhorend een testament. Probleem was zo opgelost. Alleszins, een handige tip... Normaal gezien is een eerste oriëntatiegesprek met de notaris gratis. Dan weet je meteen waar de klepel hangt.

Voor zover ik weet, is een gesprek met een notaris altijd gratis.

Voor dit jaar nog eens berekening gemaakt met belastingen. Als we trouwen, zouden we 650 euro minder terugkrijgen dit jaar.
Romantisch of niet, met 650 euro kunnen wij (verre van grootverdieners) al heel veel doen; Trouwplannen worden opgeborgen :-p

Lanius, ik zou regelmatig die berekening blijven maken, en het zgn overlevingspensioen er ook bij betrekken. Je werkt nu allebei, maar als 1 van jullie twee plots overlijdt zou het kunnen dat de andere partner na de dood graag een tijd thuisblijft om het kind op te vangen. Het overlevingspensioen zou dat mogelijk kunnen maken.

Misschien toch handig om daarvoor eens langs een notaris te gaan? Misschien lukt het ook via socialsecurity.be. Als je er een nummer op kunt plakken, dan kun je alsnog beslissen om het anders op te vangen (ziekteverlof, verzekering en/of veel reserves). Eigenlijk vind ik dit het meest romantische van een relatie (huwelijk of niet): dat je zoveel om elkaar geeft dat je goed voor de overlevende partner wilt zorgen.

natuurlijk kan verhuren ook en de huuropbrengst is integraal voor de langstlevende, de onroerende voorheffing trouwens ook

Na ons tweede kindje hebben wij toch ook beslist om te trouwen.
We waren al wettelijk samenwonend, maar de keuze om te trouwen was toch wel afgewogen.

Vooral bij een overlijden zijn we toch meer beschermd en gaat mijn deel niet integraal naar de kinderen, maar 1/2 naar mijn vrouw en 1/2 naar mijn kinderen.

Wij zijn bewust FEITELIJK samenwonend (niét wettelijk!!!) omdat dat verreweg de meest voordele formule is zolang beiden in leven zijn.
Trouwen kan heel snel, dus de dag dat één van ons een ziekte krijgt die mogelijks fataal kan zijn, kan dat nog geregeld worden.
Natuurlijk, als ik vanavond tegen een boom rij, dan heeft m'n vriendin een probleem aangezien alles naar de kinderen gaat, behalve uiteraard haar deel van bvb het huis.
Statistisch is die kans echter klein, en intussen scheelt het mij vele honderden euro's per jaar.

Trouwen of niet is persoonlijk en bij mij alvast echt niet te verengen tot een financiële transactie, met financiële voor- of nadelen. Trouwen doe je als je meent de ware gevonden te hebben en dus uit liefde. Dat dit nadien fout kan aflopen hoort helaas bij de realiteit van het leven ... maar als ik hoor hoe sommigen financiële constructies opzetten voor ze samenwonen/trouwen vind ik dit persoonlijk nogal wantrouwig tegenover je partner en een heel flauwe (vertrouwens)basis om zo samen aan dit levensproject te beginnen ... om het nog maar niet te hebben over het feit dat sommigen zelfs in het huwelijk nog steeds aparte rekeningen in het huishouden gebruiken (elk de helft van de vaste kosten betalen, elk maandelijks een sommetje inbrengen) ... brrrr ... hoe romantisch! Een huwelijk of wettelijk samenwonen draait toch om voor elkaar te zorgen, een fijne tijd samen te hebben, letterlijk in goede en kwade dagen. Het is toch 2 en niet 1 + 1. En nu hoor ik velen denken: hoe naief, wacht maar als het verkeerd afloopt, dan sta je daar ... wel als het verkeerd zou aflopen en mijn dan ex-vrouw neemt de helft van ons vermogentje mee ... het weze haar gegund omwille van de vele fijne momenten die je samen gehad hebt, omwille van de tijd die deze persoon liefdevol deel van je leven mocht uitmaken en omwille dat het nog steeds de moeder van onze kinderen is. Ik kan op veel besparen, maar zeker nooit op liefde

Ardennois schreef:Trouwen of niet is persoonlijk en bij mij alvast echt niet te verengen tot een financiële transactie, met financiële voor- of nadelen. Trouwen doe je als je meent de ware gevonden te hebben en dus uit liefde.

Dat is voor mij juist andersom: samen een leven opbouwen doe je omdat je de ware gevonden hebt en dus uit liefde; een contract daarover ondertekenen doe je om de zaken financieel en legaal zo optimaal mogelijk te regelen. (En dat doe je omdat je om elkaar geeft en elkaar zo goed mogelijk wilt beschermen, niet omdat je van plan bent om zoveel mogelijk te profiteren.) Ik ben zeer gelukkig getrouwd, maar het trouwen zelf hebben we gedaan om het scenario dat djtw beschrijft te vermijden.

@ardennois, mooi dat je zo romantisch erover denkt. Echter eens er een haar in de boter zit en het op scheiden uit zal draaien, is het ieder voor zich en pakt men wat men kan. Ook al is het van de ander...

In een steeds meer en meer individualistische samenleving, waar een contract niks meer waard is, bouwt men beter zoveel mogelijk zekerheden in.
Wij hebben bewust tot op de euro na evenveel geinvesteerd in het huis (en ja ik weet dat ik indien ik meer had geïnvesteerd ik dat ook had laten kunnen beschrijven bij de notaris), maar toch...
Grote aankopen (wasmachine, stofzuiger, renovatie,...) worden allemaal netjes door twee gedeeld en ticketje bewaard. Ook al is het soms belachelijk, het zorgt voor duidelijkheid. Als het ooit verkeerd afloopt zal geen van ons beide zich gepluimd voelen. (en in onze vriendenkring merk ik helaas dat bij velen de houdbaarheidsdatum op is)
Wij hebben zelfs beiden rekeningen op onze naam afzonderlijk alleen zonder volmacht voor elkaar.

Mijn goud? In koffer ouders (heb ook nog een lege koffer in dezelfde kofferzaal dus als één van m'n ouders overlijdt kan ik alsnog die kluis leeghalen wat betreft dat goud).
Zeker als man als er kinderen zijn moet je jezelf HEEL goed beschermen tegen je vrouw (ook al zie je ze graag). Heb genoeg drama's gezien.

Vlamingen scheiden iets minder dan Walen. In Vlaanderen loopt iets meer dan 1 op de 2 (50,6 procent) huwelijken op de klippen, terwijl dat in Wallonië bijna 2 op de 3 (64,3 procent) is

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1028203" onclick="window.open(this.href);return false;

djtw schreef: Natuurlijk, als ik vanavond tegen een boom rij, dan heeft m'n vriendin een probleem aangezien alles naar de kinderen gaat, behalve uiteraard haar deel van bvb het huis.
Statistisch is die kans echter klein, en intussen scheelt het mij vele honderden euro's per jaar.

En op zich is het ook geen probleem dat alles naar de kinderen gaat. Als er iets gemeenschappelijk is, zijn het wel de kinderen.
En voor de bescherming van de woning is er de schuldsaldo. En een overblijvende partner kan ook werken.

eens met Karo9.

Voor ons is samenzijn het belangrijkste. Of we nu feitelijk of wettelijk samenwonen of getrouwd zijn... heeft op zich geen meerwaarde voor ons onder welke vorm we dus samenwonen.
Dus zoeken we juist uit welk van bovenstaande 3 gevallen voor ons de meerwaarde is.

Zelfs als 1 van ons sterft, de erfenis is wel goed geregeld dus daar komen geen vodden van. Dan lijkt feitelijk samenwonen voor ons veruit het voordeligste ... behalve inderdaad dat overlevingspensioen... maar daar ken ik niets van dus. Zal het eens proberen uitdokteren.

Lanius schreef:behalve inderdaad dat overlevingspensioen... maar daar ken ik niets van dus. Zal het eens proberen uitdokteren.

Das ook een detail. Beide partners werken tegenwoordig, er is een schuldsaldo op de woning en als je overlijdt en je hebt een groepsverzekering wint je partner ook nog eens de lotto (allez bij mij toch)
Edit: ik denk dat dat bij mij m'n ouders nog zijn, wellicht nooit aangepast. Oeps

Trouwens de mannen liggen wakker van het overlevingspensioen van de achterblijvende vrouw, echter hoeveel vrouwen zouden er wakker liggen van het overlevingspensioen van de man? "Hij zal wel z'n plan trekken".

Frisse Freddy schreef: Das ook een detail. Beide partners werken tegenwoordig, er is een schuldsaldo op de woning en als je overlijdt en je hebt een groepsverzekering wint je partner ook nog eens de lotto (allez bij mij toch)
Edit: ik denk dat dat bij mij m'n ouders nog zijn, wellicht nooit aangepast. Oeps

Trouwens de mannen liggen wakker van het overlevingspensioen van de achterblijvende vrouw, echter hoeveel vrouwen zouden er wakker liggen van het overlevingspensioen van de man? "Hij zal wel z'n plan trekken".

Als dat klopt, en mannen bezorgd zijn over hun partner terwijl vrouwen vinden dat hij z'n plan maar moet trekken, dan is Frisse Freddy zeker een afkorting van Frederica? Want jij ligt duidelijk niet wakker van het feit dat je vergeten bent je partner als begunstigde aan te duiden..

Maar ik denk inderdaad dat de waarde van het overlevingspensioen wel mee zou kunnen vallen, of toch dat er goede alternatieven bestaan. Het lijkt me alleen goed om het er bij te berekenen. Als het toch voordelig blijkt te zijn, dan kun je het huwelijk als een soort verzekering zien: het is elk jaar duurder dan samenwonen, maar dat is een soort premie voor ingeval 1 van de 2 partners sterft. Als je samen op je 100ste sterft ben je je geld kwijt (en had je beter gewoon samengewoond), maar dan heb je lang en gelukkig geleefd, en dat is uiteindelijk een veel betere afloop. Niemand ziet zijn huis graag afbranden enkel en alleen omdat de verzekeringspremie steeds betaald is. Wij hebben het zekere voor het onzekere genomen en zijn getrouwd, omdat dit alles in 1 klap regelt en je dan niet meer langs de notaris moet, maar dat is niet noodzakelijkerwijze de beste optie voor iedereen.

ja bij problemen kan het dan inderdaad wel goed zijn dat jullie de uitgaven e.d. allemaal zo minutieus bijhouden en gedetailleerde contracten over de vermogens opstellen om alles zo duidelijk mogelijk te maken. Maar ik zou het niet kunnen om bij zo iets als een boekhouder te werk te gaan en heb ook een voorgevoel mocht ik bij mijn vrouw met dergelijk voorstel afgekomen zijn dat het huwelijk al afgelast was van voor het begon. Uit elkaar is elk de helft en einde verhaal! Zelfs mocht zij een paar euro meer krijgen, ik zou daar ook niet van wakker liggen, uiteindelijk wat er bij haar overblijft is toch voor onze kinderen. Nee in die zin is de waarde van geld voor mij heel relatief. Maar gezien we onze avonden na 14 jaar nog altijd romantisch invullen verwacht ik mij ook niet snel aan zo'n scenario.
Het heeft in deze wellicht geholpen dat wij pas rond de dertig jaar getrouwd zijn en pas tegen de 40 kinderen gekregen hebben ... dan heb je al een beetje geleefd en kan je de hoofdzaak van de bijzaak onderscheiden ... het gras is echt niet groener aan de overkant hé.