vortex schreef:

centiempje schreef:wij dragen geen merkkledij en ja mijn kleine kinderen dragen vaak 2dehandskledij (wat je er vaak niet eens aan ziet).
En ja mijn kinderen zullen sommige dingen niet krijgen, ook al is dat de mode. Dat is mijn zaak niet.

Als ik jou was zou ik tegen dat je kinderen wat ouder zijn toch wat water bij de wijn doen, anders gaan ze een erg ongelukkige en eenzame jeugd tegemoet.

Herlees: 'sommige', dus ja, uiteraard zullen er compromissen gesloten worden, maar aan 12 jaar met een toestel in de zakken van 700 euro, vergeet het.

Silverfox schreef:

centiempje schreef:Ik moet zeggen, ik volg Morrissey zowat op elk vlak. Merendeel van de mensen "moet" met 2 gaan werken om hun verwend gedrag te kunnen veroorloven.

Sorry TNTim, ik kan het erg goed met je vinden, maar wij (als gezin van 2 volwassenen en 2 kinderen) bewijzen dag op dag, dat je WEL een huis kan afbetalen terwijl er maar 1 persoon gaat werken. En nee, wij leven heus niet triest hoor. Of wel? Want wij gaan inderdaad niet op reis, wij gaan bijna nooit uit eten (en als dat al gebeurd is dat zelfs meestal een vriendin van me en ikzelf, mijn man doet dat gewoon niet graag), wij dragen geen merkkledij en ja mijn kleine kinderen dragen vaak 2dehandskledij (wat je er vaak niet eens aan ziet). We kopen wel elke 8-10 jaar een nieuwe auto, dat dan weer wel.

En ja mijn kinderen zullen sommige dingen niet krijgen, ook al is dat de mode. Dat is mijn zaak niet. Echt niet dat een kind van 12 met een telefoon van 700 euro zal rondlopen in dit huis, ik word misselijk van het idee alleen al.

Met 2 gaan werken hoeft niet noodzakelijk om verwend gedrag te gaan. Ik kan je zo 2 situaties bezorgen waarbij slechts 1 verdiener er voor zorgt dat de huismoeder of huisvader het deksel op de neus kreeg financieel.

1. Werkende man of werkende vrouw verlaat de niet-werkende partner. De niet-werkende partner krijgt het financieel moeilijk.

2. Werkende man of werkende vrouw komt te overlijden. De niet-werkende partner krijgt het financieel moeilijk.

Oké je kan zeggen dat zijn de uitzonderingen. Maar als het je overkomt sta je er toch maar financieel slecht voor. Financiële onafhankelijkheid is voor velen toch ook een deel gemoedsrust.

Ik wil daar toch wat meer duiding rond dan, als mijn partner mij verlaat, kan ik terug gaan werken hé! Niets houdt mij toch tegen? En ik bezit nog steeds de helft van onze woning (voor zover afbetaald, maar dat zit wel snor, want wij hebben niet veel geleend, aangezien de tijd dat we met zijn 2 werkten, het ene loon niet gebruikten, maar dus in ons huidige huis gestoken hebben), wat ook niet onaardig is. Bovendien geloof ik, als de partner je verlaat, je recht hebt op een bijdrage van die partner om je levensstandaard te kunnen behouden, geen idee hoe dat in 'het echte leven' zit..
Als mijn partner echter komt te overlijden, is het volledige huis afbetaald, dus dan sta ik er niet slecht voor en opnieuw, ik kan zo weer terug gaan werken.
Het enige in dit verhaal dat mij moeilijk lijkt is, werk vinden als je al enige tijd thuis bent. Werk vinden is op zich niet altijd vanzelf sprekend.

Centiempje ik doelde niet op jouw persoonlijke situatie. Ik denk dat er genoeg gezinnen zullen zijn waarbij er geen eigen woning zou zijn. Onderschat niet de moeilijkheid om de arbeidsmarkt weer te betreden na een lange tijd thuis gezeten te hebben voor het huishouden. Waarmee ik zeker geen afbreuk wil doen aan het feit dat een huishouden runnen en full-time job is/kan zijn. 45+ & 50+ vinden nu al moeilijk een goede nieuwe job als ze werkloos geworden zijn.

centiempje schreef:Sorry TNTim, ik kan het erg goed met je vinden, maar wij (als gezin van 2 volwassenen en 2 kinderen) bewijzen dag op dag, dat je WEL een huis kan afbetalen terwijl er maar 1 persoon gaat werken. En nee, wij leven heus niet triest hoor. Of wel? Want wij gaan inderdaad niet op reis, wij gaan bijna nooit uit eten (en als dat al gebeurd is dat zelfs meestal een vriendin van me en ikzelf, mijn man doet dat gewoon niet graag), wij dragen geen merkkledij en ja mijn kleine kinderen dragen vaak 2dehandskledij (wat je er vaak niet eens aan ziet). We kopen wel elke 8-10 jaar een nieuwe auto, dat dan weer wel.

Het kan idd, maar zo evident als vroeger is het niet meer. Mochten wij echt willen, lukt ons dat ook. Maar ik ben dan ook, net als jij denk ik, een extreem pinnig persoon.

Op den duur ga je kinderen als ze ouder worden, denk ik, wel meer luxe moeten geven om mee te zijn met hun vriendjes. Ze gaan ook eens op reis willen in de zomer, ze gaan ook mee op kamp willen, ze willen ook uit gaan, ... Geef je hen dat niet, dan komen ze bijv de eerste september telkens op school toe met alleen maar wilde verhalen uit hun eigen tuin. Dat vind ik dan sneu.

In de tijd van mijn grootouders (ik ben 32) was het evident om als alleenverdiener een compleet gezin en woning te onderhouden.
In de tijd van mijn ouders was het evident om als koppel werkenden een huis te bouwen.
In onze tijd is het evident om een oud huis te kopen dat je beetje bij beetje, als het geld wat bijeengespaard is, opknapt.

Ik vind dat een zorgwekkende evolutie voor mijn kinderen.

centiempje schreef:En ja mijn kinderen zullen sommige dingen niet krijgen, ook al is dat de mode. Dat is mijn zaak niet. Echt niet dat een kind van 12 met een telefoon van 700 euro zal rondlopen in dit huis, ik word misselijk van het idee alleen al.

Ik ook.
Een gsm van 700 euro zullen die van mij ook niet krijgen, maar in de prijsklasse +-100€ zijn er ook al schone modellen.

Op het werk hoor ik collega's vaak over hun kinderen van +-12j bezig. Zelfs op die leeftijd maken ze al afspraken via groepen in facebook messenger etc. Geef je hen geen gsm dan ontneem je hen bijgevolg een hoop sociale contacten...
(Sms'en is blijkbaar iets voor oude mensen geworden. )

TNTim schreef:
Op den duur ga je kinderen als ze ouder worden, denk ik, wel meer luxe moeten geven om mee te zijn met hun vriendjes. Ze gaan ook eens op reis willen in de zomer, ze gaan ook mee op kamp willen, ze willen ook uit gaan, ... Geef je hen dat niet, dan komen ze bijv de eerste september telkens op school toe met alleen maar wilde verhalen uit hun eigen tuin. Dat vind ik dan sneu.

...

Een gsm van 700 euro zullen die van mij ook niet krijgen, maar in de prijsklasse +-100€ zijn er ook al schone modellen.

Op het werk hoor ik collega's vaak over hun kinderen van +-12j bezig. Zelfs op die leeftijd maken ze al afspraken via groepen in facebook messenger etc. Geef je hen geen gsm dan ontneem je hen bijgevolg een hoop sociale contacten...
(Sms'en is blijkbaar iets voor oude mensen geworden. )

Ik zeg toch helemaal niet dat ik ze geen luxe gun? Alleen dat ze moeten weten wat de waarde van geld is en dat alles op zijn tijd komt. Ik ga ze met heel veel plezier op kamp laten gaan als ze dat willen, uit laten gaan aan 16 (of bij speciale gelegenheden), op reis gaan vind ik dan nog een andere zaak (dat is niet nodig nee, het is wel leuk, vliegtuig wordt het hier sowieso niet als kind, want de papa wilt er niet op, einde discussie dus).

...

Daar zeg je zelf al, een gsm zullen ze wel krijgen (lekker handig ook, dat ze bereikbaar zijn), maar een smartphone is niet nodig in mijn ogen. Daarvoor kunnen ze zelf sparen met hun zondagsgeld/verjaardagsgeld enz. Leren ze meteen ook wat het echt kost en hoeveel moeite je wel niet moet doen voor zo'n hebbeding.

centiempje schreef:Daarvoor kunnen ze zelf sparen met hun zondagsgeld/verjaardagsgeld enz. Leren ze meteen ook wat het echt kost en hoeveel moeite je wel niet moet doen voor zo'n hebbeding.

Goed idee.

(Maar ik weet niet of ik dat kan vol houden als hij later achter ene aan het smeken/zagen is dat AAAAAL zijn vriendjes dat wel gekregen hebben van hun mama/papa en enkel hij niet... )

TNTim: kinderen opvoeden, dat betekent ook dat je "neen" moet zeggen. Als je kind zichzelf luid bleitend op de grond gooit in de speelgoedwinkel omdat hij een speelgoedje niet krijgt, dan heb je 2 mogelijkheden:

- ofwel koop je het toch opdat het kind stopt met je voor schut te zetten
- ofwel leg je aan je kind uit waarom het niet gaat

Met welke van de 2 mogelijkheden gaan je kinderen later met enige vorm van realisme in het leven staan, denk je.

Chapeau voor Centiempje. Een basis toestel geven en ze toelaten om te werken voor een duurder model lijkt me de juiste keuze. Anders stel ik voor dat je eens naar de Ferrari garage gaat en jezelf daar bleitend op de grond gooit omdat je geen Ferrari kan kopen.

Benieuwd wat er gaat gebeuren.

Lol, inmaken, er bestaat ook een 3de optie, als het kind niet naar de uitleg wil luisteren: "Huil zoveel je wilt, mama heeft uitgelegd dat het niet kan, je krijgt het niet en desnoods blijf je maar hier."

Niet elk kind wilt luisteren, maar toegeven in een winkel als het kind krijst, vergeet het

(Ik wil hiermee aantonen, dat soms uitleggen niet genoeg is, een kind kan ook gewoon echt volhouden en dan is het tandenbijten, maar desnoods loop ik de ganse winkel door met een krijsend kind en dan moeten ze maar kijken, het kan me niets schelen.)

Optie 4: een pedagogische tik, al lijkt me dat niet meteen de meest interessante optie.

Ik ben toch blij te zien dat er genoeg ouders zijn die hun kinderen enige realiteitszin bij wensen te brengen. Zomaar alles krijgen dat is een recipe for disaster als ze ouder zijn, je springt niet ver met een ozonlaaggat in je hand. Vroeger kreeg ik de kleren waar mijn neef uitgegroeid was (2 jaar leeftijdsverschil). Ik kan mij niet herinneren dat ik daar ooit voor uitgelachen/gepest ben geweest. Sommige van die (sport)kledij gebruik ik zelfs nu op 28-jarige leeftijd nog steeds. Al vraag ik me wel af of dat de dag van vandaag ook nog het geval is (niet gepest worden, that is).

Los daarvan, ik vind dat een kind vanaf 12 jaar toch echt wel een eigen kamer moet hebben. Wij hebben een huis dat voorzien is op een maximum van 4 slaapkamers, tenzij we verhuizen zal er dus maar plaats zijn voor maximaal 3 kinderen. Eerlijkheidshalve moet ik ook wel zeggen dat ik 3 zowieso het absolute maximum vind, ik heb geen zin om voor de volgende 20 jaar met een busje rond te toeren

centiempje schreef:Niet elk kind wilt luisteren, maar toegeven in een winkel als het kind krijst, vergeet het

Tuurlijk, daarom heb ik ook niet gezegd dat die uitleg in de winkel zélf moet gebeuren.

Badwater schreef:Optie 4: een pedagogische tik, al lijkt me dat niet meteen de meest interessante optie.

Oei oei, 10 politiek correcte belangengroepen staan klaar voor een gesprek.

Met een tik is helemaal niks mis. Heb er zelf genoeg gekregen, en zie, geen psychologische of mentale schade opgelopen Integendeel, denk ik zelfs. Wie niet horen wil, moet voelen!

Poldermol schreef:Met een tik is helemaal niks mis. Heb er zelf genoeg gekregen, en zie, geen psychologische of mentale schade opgelopen Integendeel, denk ik zelfs. Wie niet horen wil, moet voelen!

Jij kan wel stellen dat je geen psychologische schade hebt Poldermol, om zeker te zijn zouden we dat toch moeten horen van uw naaste omgeving. Anders Breivik vind zichzelf ook een normale jongen, vermoed ik.

Het verbieden van tikken past in de politiek correcte ideologie van de bepampering. Dezelfde bepampering die erop staat dat de dialoog wordt aangegaan met terroristen. Want praten helpt.

Zie ook VRT redactie.

Beste quote die ik de laatste tijd gelezen/gehoord heb. Nice one.