Inmaken schreef:TNTim: kinderen opvoeden, dat betekent ook dat je "neen" moet zeggen. Als je kind zichzelf luid bleitend op de grond gooit in de speelgoedwinkel omdat hij een speelgoedje niet krijgt, dan heb je 2 mogelijkheden:

- ofwel koop je het toch opdat het kind stopt met je voor schut te zetten
- ofwel leg je aan je kind uit waarom het niet gaat

Of het hen laten opschrijven voor hun lijstje voor de Sint/Kerstman zodat de Sint/Kerstman het kan brengen. En je hebt ineens een lijstje laten aanleggen waaruit je ideeën kan putten voor als de familie vraagt wat de kleine voor zijn verjaardag/communie/... wil hebben

inderdaad, het 4-tal recente aanslagen in duitsland worden allemaal min of meer verontschuldigd: de dader had stress, dan werd hij weer gepest, de ander was depressief of verliefd,...

enfin, het is van alles, behalve islam dus en wee diegene die daaraan twijfelt,

http://joostniemoller.nl/2016/07/golf-m ... -smoesjes/

Badwater schreef: Jij kan wel stellen dat je geen psychologische schade hebt Poldermol, om zeker te zijn zouden we dat toch moeten horen van uw naaste omgeving. Anders Breivik vind zichzelf ook een normale jongen, vermoed ik.

Nochtans, die zijn naam was toch 'anders'?

Inmaken schreef:TNTim: kinderen opvoeden, dat betekent ook dat je "neen" moet zeggen. Als je kind zichzelf luid bleitend op de grond gooit in de speelgoedwinkel omdat hij een speelgoedje niet krijgt, dan heb je 2 mogelijkheden:

- ofwel koop je het toch opdat het kind stopt met je voor schut te zetten
- ofwel leg je aan je kind uit waarom het niet gaat

Met welke van de 2 mogelijkheden gaan je kinderen later met enige vorm van realisme in het leven staan, denk je.

Chapeau voor Centiempje. Een basis toestel geven en ze toelaten om te werken voor een duurder model lijkt me de juiste keuze. Anders stel ik voor dat je eens naar de Ferrari garage gaat en jezelf daar bleitend op de grond gooit omdat je geen Ferrari kan kopen.

Benieuwd wat er gaat gebeuren.

Ola, het fameuze nature/nurture-debat.

Om op uw vraag te antwoorden: ik weet het niet.
(Ik zou dan nog eerder voor optie drie gaan: me er naast leggen en ook beginnen krijsen zoals in de reclame. )

Ik herinner me nog Patrick1 die op dit forum zei dat hij zijn twee kinderen exact hetzelfde heeft opgevoed, maar het ene heeft een gat in zijn/haar hand en het andere niet.
Bij mijn madam haar thuis is dat ook het geval, ene kind is financieel compleet anders ingesteld dan het andere. Nochtans ook krak dezelfde opvoeding gekregen.

Bij mij zie ik dat ook. Mijn ouders leefden van maand tot maand en dat is bij mij absoluut niet het geval. Ik denk zelfs dat stoïcijns opvoeden in veel gevallen een afkeer kan opwekken tegen een zuinig bestaan en omgekeerd.

Ik weet het, drogredenen, want anekdotisch. Maar opvoeden is helaas geen wiskundige vergelijking...

(En wat is er leuk aan kinderen als je ze niet af en toe mag verwennen... )

Hihi TNTim,
de gulden middenweg vind ik altijd leuk!
Dochter heeft hier een fiets gekregen, zomaar, want het is zomer en ze had nog geen 'echte' fiets. Maar het is er wel ingelepeld, dat ze respect moet hebben voor die fiets, dat er niet een nieuwe komt als ze hem expres kapot maakt, want dat je dat niet zomaar in de winkel kan gaan halen.

Je kan je kinderen overigens ook verwennen op een niet-materialistische manier, waar ze meer aan hebben zelfs (dagje zee, dagje pretpark, fietsen met papa/mama, wandeluitstapjes enz).

Ik geef zelfs grif toe, hier hebben ze véél speelgoed, maar niet omdat ze alles krijgen wat ze willen (trouwens, een kind wilt toch altijd iets). Integendeel, ze krijgen van mij sneller iets onverwachts, dan dat ze er om zagen. Vreselijk vind ik dat, een kind dat jankt om iets dat het echt wilt en al zeker in de winkel zelf. Of het dan opvoedkundig goed is of niet, dan krijgen ze het net niet van mij, al is het maar omdat ik eerst nee zei. Nee is nee. Maar ze hebben echt wel heel veel, het ene sluit toch het andere niet uit? Ik ken koppels die weinig bij hun kinderen zijn en dus alles geven waar ze om vragen. Wij zijn heel veel bij onze kinderen en eigenlijk vragen ze (nou ja, de jongste is nog te klein) bijna nooit iets. Het is ook zoveel leuker om hun gezichtje te zien als ze iets krijgen zonder dat ze het op voorhand wisten, dan dat ze er dagen om gezaagd hebben, niet?

Ieder zijn ding, wij zijn vrijgevig naar onze kinderen toe, maar willen wel respect voor het materiaal en leren ze ook dat ze niet alles kunnen krijgen wat ze willen (anders had mijn dochter een kasteel) en dat ze voor sommige dingen geduld moeten hebben, hoe moeilijk ook.

We zijn wel off-topic aan het gaan.

Er is uiteraard nature, maar er wordt veel op doorgeschoven.
Volgens mij is opvoeden en opvoeden twee.

Hoeveel mensen doen research/rondvraag omtrent opvoeden vandaag en zoveel jaar gelden? Van die groep, hoeveel kan het praktisch omzetten? Als het al een gepland kind is. Als de initiële goede intenties er zijn, hoe veel houden vol? Kinderen hebben, is ook wel beetje levensvulling en status lijkt me. Uiteindelijk is het meeste is gewoon op goed gevoel en met het idee dat het wel zal goed komen.

Ik ken uiteraard het hele verhaal nooit, maar soms trek ik toch rare ogen als ik sommige ouders bezig zie.

On topic: rijk als je er niet meer hoeft bezig te zijn, dat je weet dat je zowiso genoeg hebt tot het einde van je dagen en zelfs nog wat achter kan laten. Auto in de prak zonder menselijke schade? geen probleem.

Welvarend: financiële buffer + wagen afbetaald + opbouw kapitaal andere wagen. Huis kan vlot afbetaald worden of is afbetaald. Je koopt niet zomaar een nieuwe wagen (en bekijkt wel nog waarom je keuze voor die of die zou gaan) bovenop regelmatig op reis te gaan. Maar af en toe kan er wat frivools vanaf.

Ik heb mijn kinderen van kleinsaf bewust gemaakt van de waarde van de dingen. Telkens ik naar de winkel ging legde ik uit hoeveel alles koste en hoe lang ik moest werken om iets ( een auto,een computer,enz) te kunnen kopen. Als ze iets wilden kopen zoals een playstation of een telefoon dan moesten ze er zelf voor sparen en wanneer ze dan het benodigde geld bijeen geraapt hadden betaalde ik de helft van hetgeen ze wilden om hen te belonen voor hun inspanningen. Ik heb ook nooit een geheim gemaakt van hoeveel ik verdien en hoeveel mijn maandelijkse uitgaven zijn. Het heeft wel opgebracht moet ik zeggen. Ze zijn nu 16 en 19 en hebben allebei spaarrekeningen waar ik alleen maar van kon dromen toen ik zo oud was. Nu ze ouder zijn krijgen ze een budget voor hun pleziertjes mee te betalen. Ze moeten daar heel de maand mee rondkomen en dat lukt zeer goed. Ze hebben elke maand overschot en dat sparen ze doelbewust. Ik hoop dat ik hen op die manier goed financieel heb opgevoed en dat dit zijn vruchten zal afwerpen in hun latere leven.

Dit geld even voor de gemiddelde Belg. Ben ik rijk?

Kan ik voorzien in mijn basisbehoeften (voeding, kleding, veiligheid...)?

Moet ik hiervoor zware inspanningen leveren?

Arm zijn 99.8% van de Belgen zeker niet... als men in België arm zou zijn, dan heeft men al "veel" op zijn kerfstok men dunkt.

In zeer veel gevallen (persoonlijke mening) aan zichzelf te danken.

Men heeft het hier verre van slecht. De definitie rijk is natuurlijk voor ieder zeer anders.

Ik beschouw mezelf rijk, relatief en absoluut. Goede gezondheid, en aan alle basisbehoeften is voldaan.

Ik heb trouwens ook de indruk dat heel wat jonge mensen, in de ene regio/stad al meer dan de andere, en dan bedoel ik tieners en in iets mindere mate twintigers (want die werken zelf al vaak), gekweekt zijn met de gedachte dat het vanzelf gaat. Vaak zie ik gezinnen die niks tekort hebben maar ook niks teveel, zeg maar, waarin de ouders zodanig boven hun stand leven dat de kinderen de indruk krijgen dat het aan de bomen groeit. Die kinderen begeven zich dan op bepaalde plaatsen waar gelijkgezinden maar ook vaak écht welstellende/rijke mensen komen, en dan vallen die daar al dan niet door de mand.

Ik ken genoeg voorbeelden in mijn dichte omgeving. Mensen van heel 'gewone' (en dan bedoel ik niet arm niet rijk, gemiddeld) afkomst die ver boven hun stand leven en zich zo in bepaalde kringen (van echt rijke mensen) wurmen, en daar dan een welstellende partner aan de haak slaan. Eens getrouwd (wat soms mislukt want bvb bij het regelen van een luxueuze trouw vallen die mensen dan door de mand omdat ze niks kunnen betalen), dan kunnen ze hun toneeltje rechtvaardigen want dan zijn ze weldegelijk en eindelijk 'binnen'. Heel pijnlijk en meelijwekkend om zien hoe ver sommigen gaan in hun toneeltje om toch maar te kunnen tonen dat ze meer hebben dan een ander.

Haha, inderdaad. Hun buurman koopt een BMW en ze willen een dikkere. Dan lopen ze naar de bank terwijl ze al een lening lopen hebben voor hun huis. Er zijn inderdaad heel veel mensen die boven hun stand leven om toch maar te kunnen pronken met zaken die niet eens van hen zijn maar van de bank.
Ik heb altijd gezworen dat ik nooit zou lenen voor iets anders dan een huis en ik heb dat altijd kunnen volhouden. Ondertussen is mijn woning afbetaald en heb ik puur voor de belastingen een kleine lening gedaan om een nieuwe badkamer te zetten en nieuw terras te leggen. Grote discussies daarover gehad met mijn vrouw omdat die niet wilde lenen maar het kwam goedkoper uit om te lenen dan om ons spaargeld aan te spreken. Ondertussen voel ik me rijk want ik heb alles wat ik wil en we kunnen elk gemakkelijk elke maand minstens 25 procent van ons loon aan de kant zetten om ons van tijd tot tijd een folieke te permitteren. In de ogen van een echte miljonair ben ik misschien wel een armoezaaier maar in de ogen van een clochard ben ik rijk. Gezondheid is voor mij het belangrijkste want dat is onbetaalbaar. Geld kun je altijd verdienen als je de handen uit de mouwen wil steken.
Ik hoef trouwens geen BMW of Jaguar, ik zou niet weten waarom. Een auto is de slechtste investering die je kan doen.

Morrissey schreef:Ik heb trouwens ook de indruk dat heel wat jonge mensen, in de ene regio/stad al meer dan de andere, en dan bedoel ik tieners en in iets mindere mate twintigers (want die werken zelf al vaak), gekweekt zijn met de gedachte dat het vanzelf gaat. Vaak zie ik gezinnen die niks tekort hebben maar ook niks teveel, zeg maar, waarin de ouders zodanig boven hun stand leven dat de kinderen de indruk krijgen dat het aan de bomen groeit. Die kinderen begeven zich dan op bepaalde plaatsen waar gelijkgezinden maar ook vaak écht welstellende/rijke mensen komen, en dan vallen die daar al dan niet door de mand.

Ik ken genoeg voorbeelden in mijn dichte omgeving. Mensen van heel 'gewone' (en dan bedoel ik niet arm niet rijk, gemiddeld) afkomst die ver boven hun stand leven en zich zo in bepaalde kringen (van echt rijke mensen) wurmen, en daar dan een welstellende partner aan de haak slaan. Eens getrouwd (wat soms mislukt want bvb bij het regelen van een luxueuze trouw vallen die mensen dan door de mand omdat ze niks kunnen betalen), dan kunnen ze hun toneeltje rechtvaardigen want dan zijn ze weldegelijk en eindelijk 'binnen'. Heel pijnlijk en meelijwekkend om zien hoe ver sommigen gaan in hun toneeltje om toch maar te kunnen tonen dat ze meer hebben dan een ander.

Heb dit toevallig gisteren nog eens kunnen ervaren.
Heb zo'n collega die op grote voet leeft, optrekken met de Knokke boys, golfen, dure reizen, duur eten, dure wijn, dure kledij, dure auto... Is duidelijk door "big spending" geobsedeerd als je hem hoort vertellen.

Hij werkt wel hard om dat allemaal rond te krijgen en ben zeker dat zijn gezinsinkomen een stuk boven het gemiddelde ligt. Maar toen ik gisteren met hem aan de praat ging over beleggen en aandelen kwam de aap uit de mouw: "Ik heb eigenlijk geen spaargeld" wist hij me te vertellen...
In zijn omgeving wellicht enkele échte rijken, maar ik denk dat de meeste van zijn type zijn: op hun tandvlees om dit leventje vol te houden.

Geen spaargeld hebben, kan ook betekenen dat al je geld in aandelen en fondsen zit. Dat is ook vlug verkocht indien nodig...

aandelen en fondsen zijn inderdaad snel verkocht indien nodig.

Maar als je met iemand spreekt over aandelen en fondsen, en die persoon zegt dat hij geen spaargeld heft (om te beleggen), dan kun je er van uitgaan dat die persoon waarschijnlijk nog dagen over heeft op het einde van de maand.

Tenzij hij natuurlijk niet de indruk wil maken dat hij/zij rijk is (maar uit het verhaal van reteiP kun je opmaken dat de persoon niet op deze manier redeneert)

Iedereen liegt daarover. Niemand laat in zijn financiele kaarten kijken. Zelfs ouders tegenover hun kinderen.

Aangezien dit forum toch anoniem is, zie ik niet ik waarom ik mijn financiële toestand niet zou bekend maken, al was het maar om te zien hoever ik afwijk van het gemiddelde van de forumdeelnemers
- eigenaar eigen woning (lening afbetaald), waarde rond de 300.000 euro
- eigenaar personenwagen (10 jaar)
- geen alimentatie noch leningen, noch kredietaflossingen (kredietkaart)
- gemiddeld maandinkomen gezin (alles inbegrepen, ook belastingteruggave, kindergeld 1 kind) 4500 euro netto
- leeftijd 58
- vermogen: 280K

Rijk voel ik me niet, aangezien ik met mijn kapitaal slechts ongeveer 10 jaar kan overleven, indien alle andere inkomsten zouden wegvallen.