FSMA neemt dure verzekeringen in het vizier

20 juni 2025

De FSMA heeft verzekeringsondernemingen die te hoge kosten aanrekenen in het vizier genomen. Bij 234 verzekeringsformules gingen de alarmbellen af. Een derde van de verdachte polissen werd intussen ingetrokken.

De verzekeringsmaatschappijen moeten de verzekerde waar voor zijn geld geven. Dat betekent dat de verzekering voor hem nuttig moet zijn en er ook geen exorbitante prijs voor wordt aangerekend.

Die controle moet niet alleen bij de start van de polis gebeuren, maar ook daarna. Indien nodig moet het contract worden stopgezet of bijgestuurd.

Dat principe voor ‘waarde voor zijn geld’ is trouwens opgenomen in een Europese regelgeving. “We kunnen wel pas achteraf kijken of dit zo is”, zegt Yves Van Wassenhove van de financiële toezichthouder FSMA.

De maatregel slaat zowel op levensverzekeringen als op schadeverzekeringen. Bij levensverzekeringen kijkt de FSMA na of de kosten niet voor meer dan 2,7% wegvreten van het jaarlijkse rendement. Vooral bij tak23-beleggingsverzekeringen is dat het geval.

“Vergeet niet dat de impact van de kosten groot is. Wie 1.000 euro per jaar stort en een rendement van 4% per jaar haalt, heeft bij 1% lopende kosten per jaar uiteindelijk 10,13% van zijn opbrengst aan kosten zien opgaan.”

Tot nog toe detecteerde de FSMA 178 polissen met kosten die boven dat plafond gingen. Bij 137 ervan werden de kosten verlaagd. De gemiddelde daling bedroeg 0,64%. 28 formules werden stopgezet.

Daarnaast viste de FSMA ook al 56 schadeverzekeringen op, waarvan uiteindelijk minder dan 30% van de premies terugvloeit naar de verzekerden. Daarvan werden er uiteindelijk 50 stopgezet, bij 4 werden de kosten verlaagd. “Vooral gsm-verzekeringen, koopkrachtverzekeringen en schuldsaldoverzekeringen bij financieringen zijn er vatbaar voor”, aldus nog Van Wassenhove.

Intussen neemt de FSMA trouwens ook op een ander vlak initiatieven. Zo plaatste de toezichthouder op zijn website een rekenmodule, waarmee de consument die in beleggingsfondsen investeert, kan uitrekenen hoeveel kapitaalsopbouw hij mist door de kosten die de fondsbeheerders aanrekenen. Hij kan daarbij ook vergelijken met de kosten van gelijkaardige fondsen.