Mijn vriendin en ik willen over enkele maanden een appartementje kopen, mits enige financiële steun van onze ouders. Het ziet ernaar uit dat we voldoende geld zullen hebben met ons eigen spaargeld + ouderlijke hulp om een appartement te kopen dat aan onze verwachtingen voldoet.

Nu, omdat lenen toch enig fiscaal voordeel met zich meebrengt, vraag ik mij af of het slim is wél/niet te lenen. Mijn vriendin studeert pas af in juni 2009, en gaat daarna waarschijnlijk werken. Ikzelf heb een beurs als doctoraatsstudent, waardoor ik tot op heden geen inkomstenbelastingen moet betalen (omdat het een 'studiebeurs' is).

Alle raad is welkom voor een jong koppel! 

Vraag raad aan een fiscalist.

Als je niet leent kan U zich verwachten aan een vermogensafrekening op basis van tekenen en indices.

Als je ineens met een grote som bovenkomt redeneert de fiscus dat dit je jaarinkomsten zijn.  Het is dan aan U om de oorsprong van de centen aan te tonen.

Boss schreef: De intresten die je jaarlijks op het openstaande kapitaal betaald zijn véél groter dan je belastingsvoordeel en je rente op je spaargeld.

Ja, maar je moet van de kosten wel nog de interest aftrekken dat je eigen kapitaal opbrengt.

Dus moet dit eens serieus berekend worden door iemand die een beetje op de hoogte is van fiscaliteit.

.

Volledig eens met de uitleg van Littlesaver.

Ter aanvulling kan ik nog zeggen dat er hypoleningen bestaan met constante kapitaalsdelging : die zou het meest fiscaal voordeligste zijn, een nadeel is dat je in het begin wel hogere afbetalingen moet doen dan op het einde.

De meeste courante hypoleningen zijn die met constante mensualiteiten ( dus alle maanden evenveel afbetalen, maar in het begin van de lening betaal je bijna geen kapitaal af, dus ook maar een minieme aftrek.

De minimumtermijn om aftrekbaar te zijn is een lening van 10 jaar.

Allen bedankt voor de zéér nuttige uitleg.

We gaan de juiste constructie beiden zeker ook eens doorspreken met onze ouders, kwestie van de 'schenkingen' zo fiscaal vriendelijk mogelijk te laten gebeuren.

Ons eigen spaargeld is allesbehalve zwart, natuurlijk. Het is niet omdat ik op mijn 'studiebeurs' geen inkomstenbelasting moet betalen, dat het om zwart/grijs spaargeld zou gaan. Ik veronderstel toch dat een universiteit haar doctoraatsstudenten zoiets niet aandoen. En ja, als de fiscus zich vragen stelt, mijn administratie staat op punt om aan te tonen waar het geld vandaan komt. 

De vraag is inderdaad wat op lange termijn het slimst is: lenen of niet, in dat licht is het punt dat Littlesaver aanhaalt ivm het 'hefboomeffect' van leningen zeker te onthouden.

Aan de opmerking van Paul ivm constante kapitaalsdelging had ik al gedacht, mijn ouders hebben op dit moment een dergelijke lening lopen. Een bedenking hierbij is wel dat je op een later moment minder gaat moeten afbetalen, terwijl het geld dan natuurlijk (door inflatie) minder waard is. De inflatie voorspellen is uiteraard moeilijk, maar zou dit effect te verwaarlozen zijn?

Bedankt!

Een notaris zal ( natuurlijk ) voorstander zijn van een schenking ( omdat die er dan nog wat aan verdiend : op een schenking moeten nog een pak schenkingsrechten worden betaald.

Een hand- of bankgift kost niets.

Het is koffiedik kijken of het geld veel minder waard wordt in de toekomst. Ook rekening houden met het feit dat de intrest die je teveel betaalt , fiscaal bijna niet recupereerbaar is( ivm met de voorkeur constante kapitaalsdelging of constante mensualiteiten).

Je moet er wel rekening mee houden dat je zelf geen enkel fiscaal voordeel hebt zolang je doctoraatsbursaal bent. Op een doctoraatsbeurs betaal je inderdaad geen belastingen, maar daardoor kan je ook niets van je belastingen aftrekken...

Als je eventjes tijd hebt, kan je het een en ander tussen de verschillende vragen doorlezen op
http://www.taxtalk.be:80/nl/2007/06/26/tip-aangifte-2007-samenwonen-a-la-carte/