Axa is natuurlijk niet echt een (Belgische) grootbank, maar een Franse/internationale verzekeraar die inderdaad een succesvolle beleggingspoot heeft.

Ik heb ook eens op Morningstar gekeken en heb gezien dat er bij de "aandelen wereldwijd" (eigenlijk: "sector ecologie") één fonds van een Belgische grootbank met vijf sterren stond:
KBC Eco Fund World

Bij de "aandelen Europa" vond ik er twee:
KBC Equity Euro Non Cycl
Parvest Equity Europe Small Cap Classic

Tot slot stond er nog één bij de "aandelen België":
KBC Equity Fund - Flanders

Dit mag zeker een magere oogst genoemd worden. KBC komt er nog het beste uit. BNP Paribas presteert ondermaats en Belfius en ING spelen geen rol van betekenis.
Doe hier allen uw voordeel mee zou ik zeggen!

Ik ben zelf geen echte fondsbelegger, ik help wel met het beheer van de fondsen van mijn vader.

Sterren zeggen overigens niets. Ze tonen hoe de fondsen presteren tegenover hun benchmark (dat spelleke waar fondsbeheerders en bankbediende steeds mee afkomen), maar niet hoe hun rendement is.
Voorbeeld: fonds gaat -20% op 1 jaar; benchmark -60% => 5 sterren maar je staat wel op -20%.

Ik beweer niet dat elk fonds van een grootbank slecht is. Het valt enkel op dat grootbanken hogere kosten hebben, welke verwerkt zitten in de NAV's van de fondsen, met een lager rendement voor de belegger tot gevolg. Plus nog eventueel extra kosten als je de fondsen koopt via de grootbanken zelf.

Overigens was gezondheidszorg de enige waar ik (bij Medirect) genoeg kon vergelijken. Belgische grootbanken focussen meer op dakfondsen en Belgische aandelen. Van de eerste blijf je best af (of maak er zelf eentje door een fondsportefeuille uit te bouwen, de bagger van de grootbanken bestaan uit fondsen van die banken zelf want ja, wat we zelf doen doen we per definitie beter: poenscheppen), van de laatste bestaan bestaan geen internationale aanbieders (ik vind er toch geen).

argov schreef:Sterren zeggen overigens niets. Ze tonen hoe de fondsen presteren tegenover hun benchmark (dat spelleke waar fondsbeheerders en bankbediende steeds mee afkomen), maar niet hoe hun rendement is.
Voorbeeld: fonds gaat -20% op 1 jaar; benchmark -60% => 5 sterren maar je staat wel op -20%.

Daar zit wat in, maar de sterren geven voornamelijk aan hoe een beleggingsfonds in het verleden gepresteerd heeft in vergelijking met soortgelijke fondsen.

De Morningstar sterrenrating werd ontwikkeld om beleggers een snel inzicht te geven in hoe een beleggingsfonds in het verleden gepresteerd heeft, rekening houdende met het risico. Daarbij worden de voor risico gecorrigeerde rendementen vergeleken met soortgelijke fondsen in dezelfde Morningstar categorie.

In deze case kan het inderdaad wel van waarde zijn, zoals u zegt, aangezien er, binnen categorieën, zo wel kan vergeleken worden tussen de fondsen.

argov schreef:Sterren zeggen overigens niets. Ze tonen hoe de fondsen presteren tegenover hun benchmark (dat spelleke waar fondsbeheerders en bankbediende steeds mee afkomen), maar niet hoe hun rendement is.
Voorbeeld: fonds gaat -20% op 1 jaar; benchmark -60% => 5 sterren maar je staat wel op -20%.

Hier ben ik eerlijk gezegd niet mee akkoord. Er is een gigantisch verschil tussen -60% en -20%.

Als er een beurscrash komt zal (bijna) elk aandelenfonds wereldwijd in negatief staan, dat is de normaalste zaak van de wereld. Zeker als het gaat om fondsen die zuiver in aandelen zitten. Een fonds dat zijn verlies kan beperken is wat mij betreft zeker even waardevol dan een fonds dat een outperformance doet tov andere fondsen in goede beursjaren.

Het probleem zit hem in de benchmarks. Een fondsbeheerder kiest deze zelf en kan eigenlijk elk jaar een andere kiezen (meestal een mix van verschillende indexen, om de investeerder het wat moeilijker te maken). Ik heb ook liever een fonds dat een daling kan beperken. Enkel kijk ik hierbij liever naar de performance van het fonds zelf en niet naar een manipuleerbare variabelen die men toont alsof het een constante zou zijn. Ik vind een goed rendement (in goede tijden) en een beperkt verlies (in slechte tijden) nog steeds belangrijker dan prestatie tegenover een nietszeggende benchmark.

argov schreef:Ik vind een goed rendement (in goede tijden) en een beperkt verlies (in slechte tijden) nog steeds belangrijker dan prestatie tegenover een nietszeggende benchmark.

Dan kom je al snel uit bij de gemengde beleggingsfondsen en laten het nu ook deze fondsen zijn die de laatste tijden flink veel nieuw geld aantrekken.

Ofwel stel je de boel zelf samen, ofwel beleg je in mixfondsen (voor mijn vader doe ik het laatste, hij snapt het en ik moet er niet te veel werk in stoppen voor toch een goed rendement te krijgen).

Punt blijft wel dat benchmarks vaak op niets slaan. Dit geldt zeker niet enkel voor gemende fondsen.

argov schreef:Het probleem zit hem in de benchmarks. Een fondsbeheerder kiest deze zelf en kan eigenlijk elk jaar een andere kiezen (meestal een mix van verschillende indexen, om de investeerder het wat moeilijker te maken).

Ik kan verkeerd zijn, maar ik dacht ergens gelezen te hebben dat Morningstar de benchmark kiest.
Hoe komt het anders dat er zo weinig zijn die hun benchmark verslaan ?

Morningstar kiest inderdaad ook benchmarks per categorie.
Het verslaan van de benchmark (of het net niet doen) is een gevolg van de veiligheidsmechanismen en de kosten die gepaard gaan bij actief beheerde fondsen. Een goed beheerd fonds hoort minder sterk te stijgen dan losse stukken (aandelen, obligaties, grondstoffen e.d.) als het goed gaat en minder sterk te dalen als het slecht gaat. Dit is het punt waarom mensen fondsen kopen: meer diversificatie.

Voor mij persoonlijk doet de benchmark dan ook niet ter zake. Ik inverteer nog steeds kapitaal om er een goede return op te krijgen voor een doenbaar risico.

interessante aanvulling: http://www.reuters.com/article/funds-fi ... P520140128

annetje schreef:Ik kan verkeerd zijn, maar ik dacht ergens gelezen te hebben dat Morningstar de benchmark kiest.
Hoe komt het anders dat er zo weinig zijn die hun benchmark verslaan ?

Zoals ik hierboven al zei, geven de sterren van Morningstar voornamelijk aan hoe een beleggingsfonds in het verleden gepresteerd heeft in vergelijking met soortgelijke fondsen. Dit heeft uiteraard ook te maken met de prestatie van een fonds ten opzichte van de benchmark.

Volgens de theorie van John Bogle (Vanguard) - en ook Morningstar als ik mij niet vergis - komt de systematische (gemiddelde) onderprestatie van beleggingsfondsen ten opzichte van de benchmark voort uit de (te) hoge kosten die zij in rekening brengen en die ten koste gaan van het rendement.
Aangezien het lange termijn rendement van fondsen over het algemeen naar het gemiddelde van de markt tendeert (dus naar de "index" of ook naar de "benchmark"), zorgen die kosten ervoor dat de prestatie van de overgrote meerderheid van de beleggingsfondsen (lees: vrijwel alle) op lange termijn onder de benchmark/index duikt.