Kevva schreef: ↑6 december 2017, 09:29 Dat van dat zeventiende knoopsgat, tja. Mijn schoonouders willen er vage kennissen bij en hun vrienden. Terwijl wij die mensen van haar noch pluimen kennen, laat staan ze gezien hebben. Receptie OK, maar avondfeest toch niet?
Wat doe je bv. met collega's? Ik zou zoiets hebben van 'Werk en privé blijft gescheiden', dus ik zou hen eigenlijk ook niet uitnodigen.
...
Hmmm en zelf een zaal huren en inrichten denk niet dat dat in de smaak zal vallen bij vrouwlief. Zij ziet het iets groter dan ik terwijl ik het liever basic hou en onszelf er wil mee amuseren.

Als je schoonouders al die vrienden/kennissen erbij willen kan je hen misschien voorstellen om hen het feest te laten betalen ?
Zo te zien heb jij een heel andere visie op financiën dan je vrouwlief ... ik vermoed dat je regelmatig wel eens in de clinch zal liggen in de nabije en verre toekomst daarover ...

Je bent iets vergeten bij het aangaan van je lening en je vergeet nu iets voor het trouwfeest.

Je had bij je lening 15000 meer moeten vragen en zeggen dat je 15 000 € minder spaarcenten had. Op het vast gedeelte (niet verbouwingen had je hier kunnen in foefelen. Zo had je goedkoop kunnen lenen voor je trouw en leek het alsof je niet had geleend, maar het van je spaarcenten kwam. Nu zal je inderdaad persoonlijke lening moeten aangaan, mijn advies is niet doen.

Je vergeet, als je trouwt recupereer je ook heel wat financiële cadeau's. 15 000 € is realistisch, je mag rekenen dat je daarvan in cadeau's toch al gauw 5000 € terugkrijgt van familie, als je geluk hebt tot de helft.

Je vergeet, als je trouwt recupereer je ook heel wat financiële cadeau's. 15 000 € is realistisch, je mag rekenen dat je daarvan in cadeau's toch al gauw 5000 € terugkrijgt van familie, als je geluk hebt tot de helft.
[/quote]

Ja men geeft 15000 € uit .
Men woont al jaren samen ( inboedel is er al )
En dan krijgt men cadeau's ....

Lenen voor een trouw...ik ken zo iemand, die betaalt nog steeds, maar is ondertussen wel gescheiden...Leuk is anders.
Dus aanraden doe ik dat zeker niet

Een paar jaar geleden ben ik echter zelf gehuwd, na lang beraad
Het was voor ons ook meer een kwestie van elkaar te beschermen. We waren al een decennium wettelijk samenwonend,
maar na een vergelijk gemaakt te hebben, was huwen toch interessanter naar de toekomst toe. Erfrecht had hier inderdaad ook mee te maken.

Wij hebben het zo aangepakt :

- Tweedehands jurk
- middag : etentje met gezin + ouders + broers en zussen
- avond : grote receptie met dansfeest in een oud magazijn, eigen DJ en streetfood kraampje
als dessert een ijsjeskraam, versiering deden onze vrienden, wij hadden alles voorzien.
Bar en drank werden voorzien door kennissen die ook konden mee aanschuiven of meefeesten.
Luxe was hier dat we niet naar 10 man meer of minder moesten kijken. Dus zowel wijzelf als onze ouders nodigden maar uit wie zij nodig achten (eigen vrienden, collega's enz). Aangezien we een grote familie hebben was er ook wel 200-tal man aanwezig.
Het was trouwens een top-feestje, iedereen was mega-enthousiast achteraf

Qua kost schat ik dat we rond de 7.000 euro zaten, maar door alle envelopjes kwam dit perfect break-even uit.
Dus een leuk feest en achteraf gezien zonder iets te moeten uitgeven, want dat geld steken we ook liever in ons huis.

(Ben zelf niet gehuwd, heb wel kinderen met mijn vriendin).

Lenen voor een trouwfeest? Pure waanzin.

Als de schoonouders er mensen bij willen die jullie zelf van haar noch pluim kennen, dan zouden ze dat van mij zelf mogen betalen. Een mooi kleed, lekker eten en een feest kunnen ook in intieme kring.

edit: Verloof je en stel het trouwen uit tot je kinderen het bewust kunnen meemaken (én je weer wat hebt gespaard). Da's tegenwoordig in, naar het schijnt.

Kevva schreef: ↑6 december 2017, 08:17 Vinden jullie het 'normaal' om een lening aan te gaan om te trouwen?

Neen. Ik vind het zelfs niet normaal om ook maar voor iets te lenen.
Ik leen uitsluitend als er (fiscaal) voordeel mee gedaan kan worden. Niet om een ander er voordeel mee te bezorgen.
En als ik leen staan er altijd meer activa tegenover dan het ontleende bedrag.

ludo schreef: ↑6 december 2017, 09:45 Eerst een lening om te trouwen
Dan een lening om op huwelijksreis te gaan
Dan een lening om te verbouwen
Dan nog een lening om je huis in te richten, want het is nu verbouwd, Toch?
Dan nog een lening om kinderen te kopen,want dat kost ook veel geld
Dan nog een lening om al die leningen af te kunnen blijven betalen

Goe bezig

En dan op het forum posten dat er een kredietbubble is

Kevva schreef: ↑6 december 2017, 08:35 Maar zij wil een feest en een kleed en lekker eten.

Wat houdt haar dan tegen om het zelf te bekostigen?
"Schat ik ge je niet tegenhouden, doe maar, ik respecteer je keuzevrijheid maar laat mij er buiten" is ook een antwoord.
De meeste trouwers krijgen een "feest opgedrongen" door de familie/relaties. Meestal een dag waar het koppel niks aan heeft (en als ze niet oppassen bij thuiskomst als verrassing nog eens getrakteerd worden op een chaos) en alleen koppijn aan over houdt. Dat de "feesteisers" hun eigen feest dan bekostigen, tot daar aan toe. Dat ze een ander voor hun leut laten betalen is er over. Nu, mijn gedacht. Klazen, Pieten, verjaardagen, zatte kerstmannen, passeert hier allemaal geluidloos.

Henkie1984 schreef: ↑6 december 2017, 10:05 En welke les hebben we geleerd?

Het geld praatje is niet sexy als je samen een leven begint, maar je financiële situatie hangt er vanaf!

Nee hoor. Ik heb geleerd dat ieder, ook in een partnerschap, het best voor zichzelf, inclusief financieel, leert zorgen.
Nooit problemen.
En ik ben altijd heel duidelijk: eerst een vrijblijvende proefperiode van zes maand, na succes gevolgd door een niet bindende driejaarlijkse overeenkomst, na succes jaarlijks verlengbaar tot één van de partijen het mondeling opzegt (of niet).
Resultaat: hoe meer vrijheid je elkaar gunt hoe minder ervan "geprofiteerd" wordt en hoe langer het vreedzaam duurt.

Tsja, de meeste huwelijken stranden (nog voor ze beginnen) om financiële redenen of omdat er eentje naast de pot pist.
Eigenlijk zouden mensen alvorens een duurzame relatie te beginnen eens bij elkaar moeten zitten om te spreken over hoe ze staan tegenover het financiële. Gelukkig heb ik dat met mijn vrouw (alléé, concubine want we zijn niet gehuwd) wel gedaan. Daarom zijn we ook al 25 jaar samen. Trouwen interesseerde haar niet en mij ook niet. We hebben van in het begin een gemeenschappelijke rekening waar we iedere maand een bedrag op storten in eerlijke verhouding tot hetgeen we verdienen waar alle (ik herhaal alle) gemeenschappelijke kosten van betaald worden. De overschot wordt gewoon meegenomen naar de maand erop.
Voor de rest, elk een eigen rekening en elk doet met zijn eigen geld wat hij wil. Wil zij een kleed kopen, no probs, koop maar van je eigen geld. Ik koop mij af en toe eens een dure nieuwe motorfiets. Geen gezaag, het komt van mijn eigen geld.
Op het werk kan ik wel eens aan de koffietafel het gezeik en gezaag over geldzaken binnen (gehuwde) koppels aanhoren. Ik zit er telkens hoofdschuddend naar te luisteren en vraag me af "hoe kunnen jullie zo in godsnaam samenleven".

Gezond inzicht.

platin schreef: ↑6 december 2017, 11:10 Je vergeet, als je trouwt recupereer je ook heel wat financiële cadeau's. 15 000 € is realistisch, je mag rekenen dat je daarvan in cadeau's toch al gauw 5000 € terugkrijgt van familie, als je geluk hebt tot de helft.

Ja men geeft 15000 € uit .
Men woont al jaren samen ( inboedel is er al )
En dan krijgt men cadeau's ....
[/quote]

FINANCIELE CADEAU's

Waar is het cadeau, zelfs financieel, als men hoopt de helft van de uitgaven te recupereren?
Beetje bizarre constructie die trouwfeesten:
Men geeft een feest, men hoopt de uitgaven te compenseren met cadeau's. De gasten komen en krijgen een niet zelf gekozen menu voorgeschoteld dat, al ze zich niet willen laten kennen, eigenlijk zelf betalen in de vorm van cadeaus.

Nu, het kan nog erger: een begrafenis. De hoofdpersoon mag zelfs niet meer meedoen.

@Kevva,
Mijn raad: als je daarvoor een lening moet aangaan: doe het dan niet, of stel het uit tot je genoeg bijeen gespaard hebt.
Een huwelijk starten met schulden is op voorhand om relatie-problemen vragen.

Mijn eerste huwelijk (toen nog bij de ouders wonend) werd naar traditie ook door de ouders van beide partners betaald. Een huwelijksreis zat er toen financieel niet in.
Na mijn echtscheiding wou ik niet meer hertrouwen. Uiteindelijk ben ik toch nog hertrouwd, omdat mijn nieuwe man dat absoluut wou.
Toen woonden we al samen, en moesten we uiteraard alles zelf bekostigen. We hebben dan zorgvuldig uitgerekend hoe we binnen ons budget een (eenvoudig) feest konden organiseren én we hebben bovendien ook nog van een huwelijksreis kunnen genieten, zónder ons in de schulden te moeten steken.

Wat is het doel van een huwelijksfeest/reis als je daar voor al jaren samengeleefd hebt?
Gingen jullie, zonder wettelijke verbintenis, daarvoor dan nooit op reis of naar een feest?
Zo neen, rare samenlevingsvorm. Zo ja, waarom moet dat na een wettelijke overeenkomst dan nog eens extra bijgevoegd worden en voelt dat "anders" dan daarvoor?