Een luxeprobleem...
Graag even jullie mening hoe jullie onderstaande situatie zouden benáderen.
Ik vat de situatie even samen.

Ik ben eigenaar van 3 panden: mijn eerste huisje, een verhuurappartement en een verhuurstudio.

Mijn partner was een kleine decennia geleden mijn roomy, betaalde huur (350eu/mnd) en had het plan om iets te kopen voor haarzelf ná een scheiding. Het geld was er. Nu feit is...ze is nog altijd mijn roomy, ware het niet dat we niet alleen hetzelfde huis delen maar ook hetzelfde bed . We zijn 7 jaar geleden een koppel geworden. Feitelijk samenwonend. Ik heb mijn partner na enkele jaren relatie in mijn testament gezet als vruchtgebruiker voor dit huisje.

We herbekeken de financiën. De 350eu werd geschrapt, want zij weigerde te betalen als "huur" omdat ze gewoon zélf solvabel genoeg was om een huis te kopen (het doel was altijd om iets op eigen naam te hebben staan, gezien de scheiding nogal véél duidelijk had gemaakt) (en ik wilde niet dat zij mijn lening mee afbetaalde). "Ze wilde niets betalen maandelijks, want dan zou ze gewoon iets kopen voor haarzelf en dan moest ik maar gratis bij haar komen wonen." (Hoor ik haar nog zeggen) De gemeenschappelijke kosten werden gedeeld (nog steeds) en ze betaalt ook écht alles mee, van autokosten (niet eens haar auto), belastingen, kadaster, aankoop nieuwe vaatwasser, kleine renovaties, tot kadootjes van mijn familie enz. Nooit moeilijk over gedaan.

Zo'n 4jaar geleden heeft zij geluk gehad en het huis van de buurman kunnen kopen. Bedoeling was om dát huis grondig te renoveren en dan daar te gaan wonen samen, en mijn huisje zouden we verhuren. De aankoopkost plus alle renovaties (160K) heeft zij betaald, aangezien dát huis op haar naam staat (individueel). Wél heb ik óók hard gewerkt in dat huis, afbraak en afwerkingen nu. Met plezier en véél liefde. Plannen zijn ook samen ontworpen, het is ook écht 'ons' project geweest...!

Dankzij de bank (leningen), en dankzij een persoonlijke rekening van mijn partner (37.500eu, reeds volledig terugbetaald +500eu rente) heb ik intussen 2 extra panden kunnen kopen die verhuurd worden. Opbrengsten gaan gewoon naar mijn persoonlijke rekening. Bij het kopen van de 2e eigendom, vroeg ik of ze mee wilde instappen, om het op beide namen te zetten, maar het was niet het juiste moment (veel zever met aannemer, overlijdens in familie enz...haar hoofd stond er niet naar en ze wilde eerst nu deze renovatie afwerken...dus ze liet mij doen). Ze is ook niet dol op verhuren, ziet veel miserie daarvan in haar job... Ze wilt wél samen investeren nadat de huidige werken afgerond zijn, dus met de zekerheid van een eigen huis (dat AF moet zijn, voor de mentale rust).
Nu... De renovaties van haar huis zijn achter de rug en we staan op het punt om te verhuizen.

Zij vraagt achter duidelijkheid wat betreft de financiën, en ik geraak er zelf niet aan uit. Mijn oorspronkelijke gedacht was: ik doe hetzelfde als haar: ik woon 7 jaar bij haar in en betaal ook alles mee zoals zij altijd deed bij mij (doen we nu ook al trouwens, betreffende gas, electr...enz), zonder "huur" te betalen. En ná 7jr kunnen we een bedrag overeen komen qua "huur". In tussentijd strijk ik een alle huuropbrengsten op, persoonlijk, op eigen rekening (aangezien ze ook alle 3 op mijn eigen naam staan).

Dit vond zij precies niet fair en het gesprek werd wat "gevoelig".
Maar wat is er dan wél fair?
Graag jullie mening, kwestie van een idee te vormen hoe ik dit neutraal kan oplossen... En wat correct zou zijn? Deel ik de huuropbrengsten, of de huuropbrengst van het huisje waarin we gegroeid zijn als koppel...? Geef ik haar maandelijks een bedrag voor inwoon? Dit voelt wel wrang aangezien zij dit 7jr geleden ook niet wilde? Aangezien zij nooit risico durfde te nemen (tot nu)? Kan
ik "het maken" om maandelijks 3x huur (en 3x shit) te innen en dit niet te delen? (Ik vermoed dat zij dit zo aanvoelt)
Mensen met gelijkaardige situaties?
Ik apprecieer jullie tijd!

PS op termijn zouden we trouwen, maar nog niet nu... Dat is nog een probleem voor later

Tracht overeen te komen dat jij de eerste 7 jaar ook geen huur betaald. En kom nadien een bedrag overeen. Zal anders altijd een hekelpunt blijven.. Wil ze niet, ben je beter single en ga dan terug in je eigen woning, en laat niet van je profiteren en of misbruiken..

Je partner betaald mee aan de belastingen... toch niet de extra personenbelasting die de huurpanden met zich meebrengen?

Als je veel meer vedient dan je partner zou je x EUR meer kunnen inbregen aan de gemeenschappelijke kosten, hetgeen dan ongeveer op hetzelfde neerkomt als het betalen van een huur. Ik zou wel dudielijk maken dat dit zolang is dat je meer verdient en je niet bij wil dragen aan grote werken (te definieren) aan de woning van je partner. Probleem is blijkbaar wel dat je partner opeens geheugenverlies heeft ("Hoor ik haar nog zeggen") dus dergelijke dingen duidelijk maken dient misschien tot niets behalve ergernis creëren...

Bij de meeste koppels draagt de grootste verdiener meer bij, ook al werkt die harder (of denkt die dat).

We verdienen ongeveer evenveel, en dragen evenveel bij aan de gemeenschappelijke kosten. Alles wat betreft de huurpanden, is natuurlijk voor mijn rekening. Het kadaster betaalde ze mee (enkel van het huis), omdat ze er (tot volgende week) ook in mee woonde. De belastingen van het appt/studio betaal ik voor eigen rekening. Nu dat het huis óók een verhuurpand wordt, zal ze dit natuurlijk niet meer mee bekostigen. Wat logisch is. Net zoals het logisch is dat ik géén grote kosten ga doen in haar huis... (Wat hopelijk niet nodig is, het is zeer grondig gerenoveerd.)

Het is goed dat de huizen op elk onze eigen naam staan, maar dat maakt het óók wat ingewikkelder...vind ik.

Je moet gewoon zelf zien hoe je (en je partner) daar over denken.

Als je partner het niet redelijk vond om huur te betalen in jouw huis, dan zou die dat nu ook redelijk moeten vinden dat jij geen huur betaald in de het huis van je partner.
Met je idee om de eerste 7 jaar geen huur te betalen "ter compensatie" van de vorige 7 jaar, heb je wellicht al een gulden middenweg gezocht, omdat je vind dat nu de rollen omgedraaid worden dezelfde principes zouden moeten gelden.
Maar waarom dan slechts voor de volgende 7 jaar ? Dat toont jouw "goede wil" wel aan.

Het feit dat jullie niet bv. 50%/50% eigenaar zijn van jullie gezamenlijke woning, maakt het verhaal inderdaad ingewikkelder. Ik zou echter focussen op een win-win voor jullie beiden, zeker als jullie er beiden financiëel goed voor staan.
Wat maakt uiteindelijk een paar honderd EUR per maand uit, nietwaar ?

Alweer een olalal - maar dit keer een emotioneel- onderwerp! Where is the love?

Mais álà zowel in de mening van Ludo als die van Earth kan ik me helemaal vinden. Denk dat u nu een gemiddelde oplossing heeft; uw vraag is erg moeilijk om te beantwoorden.

Liefde is...wanneer je óók financieel alles goed doorsproken hebt .
Kwestie van discussies achteraf te vermijden...

Sonja_82 schreef: ↑20 november 2021, 06:37 Liefde is...wanneer je óók financieel alles goed doorsproken hebt .
Kwestie van discussies achteraf te vermijden...

Inderdaad! Samen met elkaar financiëel helpen ipv tegenwerken natuurlijk.

Is het een optie dat jij mede-eigenaar van het huis van je partner wordt? Als het echt een project van jullie twee is lijkt me dat geen gek idee. Zo vermijd je ook de discussie over eventueel te betalen huur. Aangezien jij extra inkomsten hebt door de huuropbrengst zou je ook een hogere inbreng in de gezamenlijke kosten kunnen voorstellen.

Wat is volgens je partner eigenlijk een correcte regeling?

ik zou nu stappen zetten om verhuurappartement en verhuurstudio te laten schatten en zien of het de moeite loont (eventueel met onderlinge inkoop) op jullie beide naam te laten zetten, en voorlopig nog je eigen huis apart te houden
op moment van huwelijk breng jij jouw huis en je partner haar huis in (met aandacht voor soort huwelijkscontract)

De tijd dat er samenhorigheid was tussen kopels is voorbij ( wat van mij is ,is ook van jou en vice versa)
Kijk maar hoeveel scheidingen er zijn, en veel met desatreuze financieele gevolgen.
Ieder zijn eigen,als waarborg voor je eigen toekomst.

Inkopen kost redelijk wat (dank u vadertje staat), dat zouden we kunnen regelen bij het huwelijk. Het schatten van de panden is géén slecht idee!

Mijn partner vraagt om duidelijkheid en ik heb gezegd dat ik hierover bedenktijd wil (omdat ik het een moeilijk onderwerp vind en niet goed weet hoe het aan te pakken). Ik bekijk dus nu verschillende opties zodat ik haar tegen het kerstverlof iets kan voorstellen. Dan is ook de moment dat we dit zullen uitspitten.

Ik weet dat zij geen problemen heeft of zorgen of issues wat betreft geld, zij zou later mooi erven. Ik heb echter altijd heel hard moeten werken om te staan waar ik nu sta, gedurfd om risico's te nemen. Ex-partners bleken dat (achteraf gezien) wél gemakkelijk te vinden, zonder naïef te zijn geweest. Ik heb nu een partner van een ander kaliber (daar ben ik 200% zéker van), alleen al het feit dat we dit gewoon openlijk bespreken...is goed.

Wat ik wél al weet, is dat de vaatwasser in het huis, dat volgende week verhuurd zal zijn (waar we altijd in hebben gewoond en dus nu nog een weekje in wonen), kapot is gegaan. Hier dien ik dus een nieuwe voor te kopen. En daarom was er gewoon even verwarring over, wie betaalt dit nu... (Vroeger zouden we dit gewoon gezamenlijk gekocht hebben namelijk). Het was zeker geen slechte intentie ofzo.

Indien nog ideetjes, feel free

Eens je de schattingen en dergelijke hebt, kan je gerust eens bij je notaris langsgaan om het gehele plaatje met hem te bekijken. Kost normaal gezien (buiten tijd) niets, als je een goede notaris hebt. Dit biedt je toch iets meer zekerheid, of minstens ben je dan al geïnformeerd wat (niet) mogelijk is, of wat wenselijk is, of welke stappen jullie nu al zouden kunnen doen voordat jullie trouwen.
Het gaat toch om vrij fundamentele zaken die - laat ons eerlijk zijn - financieel veel grotere consequenties hebben dan enkel de aankoop van een vaatwasser. En zoals je zelf al had aangegeven: hoe duidelijker de afspraken op voorhand, hoe minder miserie nadien (als het zou fout lopen). Dus hoe beter jij geïnformeerd bent, hoe beter jij/jullie de keuzes naar de toekomst toe kan maken.

Sonja_82 schreef: ↑20 november 2021, 22:56 Inkopen kost redelijk wat (dank u vadertje staat), dat zouden we kunnen regelen bij het huwelijk. Het schatten van de panden is géén slecht idee!

Amai... opeens gaat het over huwelijk... (daar werd niets over gezegd in je originele post, dacht ik)
Waarom zou je dat doen ?

Sonja_82 schreef: ↑20 november 2021, 22:56 Mijn partner vraagt om duidelijkheid ...

Waarover ?
Over of je huur wil betalen of niet ? (terwijl je partner de voorbije 7 jaar geen huur heeft betaald aan jou)
Hm ...
Of over iets anders ?

Sonja_82 schreef: ↑20 november 2021, 22:56 ..., zij zou later mooi erven. ...

Daar zou ik niet op rekenen.
Als dat zo is, mooi voor haar dan, maar wat maakt dat uit voor jullie situatie/relatie vandaag ?

Om even te reageren op iedereen (waarvoor dank)...
Trouwen is idd wél altijd ter sprake gekomen, maar dat zal pas binnen 5 á 10jaar zijn...

We moeten bespreken hoe we idd de financiële kant gaan regelen. Indien niet nu, dan wel binnen 7jaar .

Bezoek aan notaris ná schattingen, check!