Ardennois schreef:het gras is echt niet groener aan de overkant hé.

Eentje om in te kaderen.

Ik ken er wel enkele in m'n omgeving die zouden willen terugkeren naar hun ex omdat het elders toch ook gewoontjes werd als het nieuwe en spannende eraf was.

Ardennois, wij betalen alles samen zonder naar individuele bijdragen te kijken en hebben 1 gemeenschappelijke 'pot' en vermogen. We zijn in onze 13 jaar samen jong & arm (studenten) geweest en nu wat ouder & rijker, steeds zonder ook maar de minste ruzies over geld e.d.. Het feit dat we erg gelukkig getrouwd zijn heeft helemaal niets te maken met onze visie op het huwelijk. Dat is een officieel contract met legale en financiële gevolgen en romantiek heeft daar niets mee te maken. (Bovendien vind ik het een onaanvaardbare inmenging van de staat in het privé-leven van burgers. Het zijn hun zaken niet of burgers een romantische relatie hebben, met wie, en hoe lang. Maar ik wil mijn radicale opvattingen niet opdringen. )

Bij ons gebeurt het ook zo, alles in 1 gemeenschappelijke pot. Bij scheiding hebben we de afspraak om alles te delen door 2. Bij ons huwelijk hebben we een contract laten opstellen waar al ons roerend vermogen alsook onze woning in zit. Bij overlijden van 1 van ons, heeft de overblijver de keuze wat hij/zij al dan niet wenst en wat hij/zij rechtstreeks wil laten overgaan op (toekomstige) kinderen.

Als je het van veel koppels hoort, is dit tegenwoordig de uitzondering...

Wat gaat er van de afspraak nog overschieten om alles gewoon in twee te delen bij eventuele scheiding?

Er moet maar 1 advocaat het hoofd zot maken van de andere partner en het spel zit op de wagen.

Weinig, maar zou de regeling toch niet anders willen.
Ik van mijn kant ben toch van plan om de afspraak te honoreren, maar in het hoofd van de andere kan je inderdaad niet kijken.

Wij hebben elk een individuele rekening en een gemeenschappelijke rekening.
Op die gemeenschappelijke rekening storten we elk 72% van ons inkomen (diegene die meest verdient draagt dus iets meer bij maar houd ook iets meer over). Daar worden dan alle gemeenschappelijke kosten mee betaald (eten, lening, verzekeringen, huishoudtoestellen, eens een etentje, klediju kinderen etc). Komen we eens niet toe (bv grotere aankoop of eens tegenslag met iets), leggen we elke nog eens zelfde bedrag bij (bv elk 300 euro). Tis dus niet dat alles exact wordt berekend.
Stel dat het ooit misloopt tussen ons, worden alle gezamelijke aankopen beschouwd als elk de helft van ons.
In principe zal dat ook ongeveer de helft zijn, want we verdienen elk ongeveer evenveel. door ouderschapsverlof, 4/5de werken, ander werk, opslag, ancieniteit scheelt het wel al eens, maar dan is het maar zo.

De overige 28% blijft op ieders persoonlijke rekening voor persoonlijke zaken zoals er zijn: kledij voor jezelf, sportabonnementen en sportgerief, als je eens alleen uitgaat met vrienden, etc...

TNTim schreef: Als je het van veel koppels hoort, is dit tegenwoordig de uitzondering...

Ja blijkbaar!

Uiteraard mag iedereen vrij zijn huishouden inrichten zoals hij/zich er goed bij voelt. Dé moraal van dit verhaal en gezien dit SPAARgids is, is om beide er eerst en vooral aan te werken dat er geen scheiding volgt. Dat is meteen de grootste besparing, want scheiden is financieel grosso modo direct een verlies nemen van - 50% op je vermogen . Naast dat alle vaste onkosten vanaf dan in de kering dubbel wegen omdat je alles zelf alleen mag gaan ophoesten (huishuur, nutsvoorzieningen, ...). Naast de collateral dammage van de bureaucratie, advokaten en verdere emotionele en psychologische miserie. Dan is trouwen dus een zéér slechte belegging om het in spaargidstermen uit te drukken. Voor de duidelijkheid, ik wil hier wel geen pleidooi houden om ongelukkig tegen heug en meug samen te blijven.