Een mooi staaltje geschiedenis
Maar daar ging het niet over. Het gaat over hoe Wallonië- en in het bijzonder de PS - tegenover bedrijven, ondernemen en zelfstandigen staan.

Jij leeft duidelijk in het verleden, ik in het heden.

VincentVega schreef: ↑Gisteren 20:26 Een mooi staaltje geschiedenis
Maar daar ging het niet over. Het gaat over hoe Wallonië- en in het bijzonder de PS - tegenover bedrijven, ondernemen en zelfstandigen staan.

Jij leeft duidelijk in het verleden, ik in het heden.

Je moer wel het verleden bekijken om te begrijpen waarom Wallonië in deze toestand is geraakt. Samengevat zijn er daar tussen 1960 en 1985 300.000 arbeidsplaatsen in de industrie verloren gegaan. Dit wil zeggen dat Wallonië in 1985 uitgeteld in de touwen lag. Geen leuk vertrekpunt als je het mij vraagt.

Niet alleen zijn de banen weg maar ook ligt de industriële infrastructuur in puin. Eén grote breekwerf is het in 1985. Eén grote rustbelt.

VincentVega schreef: ↑Gisteren 20:26 Een mooi staaltje geschiedenis
Maar daar ging het niet over. Het gaat over hoe Wallonië- en in het bijzonder de PS - tegenover bedrijven, ondernemen en zelfstandigen staan.

Jij leeft duidelijk in het verleden, ik in het heden.

Dus de toestand in 1985 is duidelijk: Wallonië ligt uitgeteld in de touwen.

Dan is de vraag of het normaal is dat Wallonië tussen 1985 en 2025 niet helemaal kon rechtkrabbelen ?

Dat is een heel terechte — en inderdaad lastige — vraag.
Kort antwoord: **ja, het is verklaarbaar (dus “normaal” in structurele zin)** dat Wallonië er na veertig jaar nog niet volledig in geslaagd is om economisch op gelijke hoogte te komen met Vlaanderen. Maar het is géén natuurwet — het is het gevolg van een samenloop van structurele, culturele, beleidsmatige en geografische factoren.

Laten we het in lagen bekijken

---

### 1. **Structurele erfenis van de industriële crisis**

De Waalse economie was extreem geconcentreerd in oude, kapitaalintensieve sectoren (staal, kolen, glas, wapens).
Toen die in de jaren ’70–’80 instortten:

* verdween de economische ruggengraat,
* maar ook de **lokale kennisstructuren** (onderwijs, innovatie, ondernemersnetwerken) die eraan vasthingen.
Vlaanderen had in diezelfde periode een **meer gediversifieerde** industrie (chemie, elektronica, logistiek), waardoor het makkelijker kon overschakelen op de diensteneconomie.

---

### 2. **Geografie en infrastructuur**

* Wallonië ligt verder van de havens en zeehandel (Antwerpen, Zeebrugge), wat logistiek en export duurder maakt.
* De valleien (Sambre–Maas) die ooit industrieel voordeel boden, zijn nu een rem: moeilijk bereikbaar, versnipperde gronden, vervuilde sites.
* Vlaanderen investeerde intussen zwaar in havens en wegen; Wallonië hinkte achterop.

---

### 3. **Bestuurscultuur en beleid**

* Na de regionalisering (1970s–1990s) kreeg Wallonië autonomie, maar ook de verantwoordelijkheid voor zijn reconversie.
* Veel waarnemers (ook Waalse) erkennen dat het beleid te **traag, te bureaucratisch en te versnipperd** was.
* Er kwamen wel initiatieven (zoals het **Plan Marshall** vanaf 2005), maar de impact bleef **gradueel, niet transformatief**.

---

### 4. **Menselijk kapitaal en onderwijs**

* Vlaanderen investeerde sterk in onderwijs en innovatie (bijv. KU Leuven als motor van high-techclusters).
* Wallonië kampte langer met **laag opleidingsniveau, beperkte kennisoverdracht**, en een zwakkere band tussen universiteiten en bedrijven.

---

### 5. **Psychologisch en cultureel effect**

De langdurige crisis heeft ook het **moreel en ondernemersklimaat** aangetast.

* Jong talent trok weg (“brain drain”).
* Lokale gemeenschappen raakten ontmoedigd.
* De “oude industrie” bleef symbolisch aanwezig, waardoor het mentale omschakelen naar nieuwe economie moeilijker verliep.

---

### 6. **Resultaat anno nu (2020s)**

* Werkloosheid in Wallonië blijft ±8–9% (tegenover ±4% in Vlaanderen).
* BBP per inwoner: ongeveer **75–80% van het Vlaamse niveau**.
* Enkele succesverhalen (biotech in Gosselies, ruimtevaart in Luik, universiteiten) tonen dat herstel kán, maar de schaal is beperkt.

---

**Conclusie:**
Het is “normaal” in de zin dat de achterstand **diep structureel** is — je kan een economische monocultuur die over een eeuw gegroeid is niet in enkele decennia vervangen.
Maar het is ook **niet onvermijdelijk**: de laatste 10–15 jaar zijn er tekenen van een nieuwe dynamiek, al blijft het tempo traag en ongelijk.

---