Ik ben van plan een woning te kopen. Bij tekenen van het compromis wordt er een voorschot gevraagd van 5%. Nu is het probleem dat het geld dat gebruikt zou worden voor het voorschot nog vast staat op een rekening, volgens de bank kan het 3-4 weken duren vooraleer het geld pas op de rekening zou staan.

Nu heb ik enkele vragen, moet het voorschot echt overhandigd worden bij het tekenen van het compromis of krijg je hiervoor meestal nog wat tijd? En stel dat ik niet genoeg tijd krijg, is het dan mogelijk om dit bijvoorbeeld te lenen van de bank tot het geld ontvangen is en dan meteen terug betalen?

In vele gevallen wordt dat voorschot gewoon niet gestort, ook al staat het in het compromis. Niet wettelijk maar het blijkt voor de hedendaagse kopers precies meer en meer een 'verworven recht' te worden om het voorschot niet te storten op de derdenrekening. Het voorschot wordt vaak véél te laat gestort of zelfs bij het verlijden van de akte.
Notarissen kijken d'er in ieder geval niet meer van op. Nieuwe tijden.

Als verkoper zou ik dan weigeren de compromis te tekenen tot dat voorschot veilig bij de notaris staat. En ondertussen kijk ik uiteraard verder uit naar een eventuele andere koper. Als de koper immers enkel een bod deed ben ik helemaal niet gebonden (de koper wel!).

Er is trouwens geen wettelijke verplichting om een voorschot te betalen! Maar het is wel gebruikelijk. Waarom zou je het in de compromis overeenkomen om het dan niet te doen?

Zie ook http://www.notaris.be/nieuws-pers/nieuw ... ting/8/248

En er is al zeker geen verplichting om het voorschot door de notaris te laten beheren.
Het is niet de eerste keer dat notarissen voorschotten in eigen zak steken.

Het is trouwens niet aan de notaris om bankje te spelen. Hij dient enkel in te staan voor de wettelijke verplichtingen die eigen zijn aan de verkoopsovereenkomst.

Als verkoper wil ik het voorschot in eigen handen ontvangen. Indien de koper daar problemen mee heeft, kan hij wat mij betreft, een andere woning zoeken.

Nog een fijne dag verder,
Sam

Sammetjen01 schreef:En er is al zeker geen verplichting om het voorschot door de notaris te laten beheren.
Het is niet de eerste keer dat notarissen voorschotten in eigen zak steken.

Het is trouwens niet aan de notaris om bankje te spelen. Hij dient enkel in te staan voor de wettelijke verplichtingen die eigen zijn aan de verkoopsovereenkomst.

Als verkoper wil ik het voorschot in eigen handen ontvangen. Indien de koper daar problemen mee heeft, kan hij wat mij betreft, een andere woning zoeken.

Nog een fijne dag verder,
Sam

DAT is pas niet meer van deze tijd....
Compromissen worden meestal gesloten met een aantal opschortende voorwaarden erin. In zo'n gevallen denk ik niet dat veel kopers geneigd zullen zijn om het voorschot rechtstreeks aan de verkoper te bezorgen, want de kans wordt dan een pak kleiner dat ze hun centjes gaan terugzien als één van de opschortende voorwaarden leidt tot een annulatie van de verkoop..

Vroeger, 40 jaar geleden, was het de evidentie zelf dat je een voorschot had en betaalde bij de aankoop van een woning.
We wisten niet beter.
Nu met het internet kan je al meer zaken opzoeken, en kom je soms dingen tegen die je doet of gedaan hebt,die eigenlijk helemaal niet moeten...
De mens wordt slimmer en mondiger...
Eens er een mondelinge afspraak is tussen koper en verkoper dat de woning verkocht wordt, is er in feite al een koop gesloten,enkel de administratie moet nog gebeuren,en het betalen van de koopsom welke meestal plaats vindt bij het verlijden van de akte.
Bij een mondelinge toezegging over de verkoop is het enkel iets moeilijker om de gemaakte afspraken te bewijzen..

Luister eens Nonkel _ir,

Iemand die MIJN woning wenst te kopen, dient zich aan MIJN regels te houden (uiteraard alles binnen het kader van de wet).

Jij stelt dat mijn werkwijze niet van deze tijd is?

Is het dan van deze tijd dat sommige potentiele kopers zelfs geen fondsen beschikbaar hebben om ocharme een voorschot van enkele 10.000en euro te betalen. Indien dit het geval zou zijn, ga ik met deze mensen niet in zee!
Overigens zijn compromissen met opschortende voorwaarden zoals "kan geen lening krijgen, dus verkoop gaat niet door" evenmin aan mij besteed.
Als dit de nieuwe tijden zijn, doe ik wat dit gedeelte betreft, niet mee.

Als ik een compromis met allerlei uitsluitingen onderteken, is dit voor mij geen verkoopsovereenkomst meer, maar wishfull thinking waarvan ik de dupe word. Potentiele kopers dienen zich bewust te zijn van het feit dat er ook betaald moet worden. Een degelijk voorschot in mijn handen zal hen wel twee keer doen nadenken. Ik hoef toch geen mogelijke vluchtweg te openen voor mensen die denken aan hun verplichtingen te kunnen ontsnappen indie ze plots iets "beters" vinden of die zich vooraf niet degelijk geinformeerd hebben wat een lening betreft.

Nog een fijne dag verder,
Sam

Nou, Sam, we moeten gelukkig samen geen zaken doen, want we zouden het niet snel eens worden. Dat je een koper zou bevoordelen die geen opschortende voorwaarden wenst, dat begrijp ik volkomen, en als je de opbrengst niet nodig hebt of er staat een hele rij potentiële kopers klaar, kan je beslist kieskeurig zijn.

In de meeste gevallen nochtans zal het verkrijgen van een lening toch als opschortende voorwaarde door de koper gewenst worden, en dat lijkt me niet meer dan normaal. Zonder compromis krijg je bij geen enkele bank een sluitende garantie dat je lening ook effectief zal worden toegestaan - zo werken zij nu eenmaal. Als je als verkoper geen opschortende voorwaarde accepteert, en de koper kan toch geen lening versieren: wat wil je dan doen? Bij jezelf denken: 'sukkel', en het voorschot op zak steken? Dat is niet bepaald kies.

Maar om terug te komen op de oorspronkelijke vraag, zou het evenmin kies zijn om bij de ondertekening van het compromis niet te voorzien in het overeengekomen voorschot. Hetzij tijdig gestort op de derdenrekening van de notaris, of middels een bankcheque. Dat is toch het minimum wat ik zou verwachten van een ernstige koper. Het is niet omdat het land bij tijd en wijle bevolkt lijkt door onfatsoenlijke lieden, dat je dat als norm moet gaan beschouwen. Dat neemt niet weg dat er altijd redenen kunnen zijn waarom iets niet volgens plan loopt, maar dan is het een kwestie om dat met de betrokkenen en de notaris in alle openheid te bespreken, en moet je ook oprechte beloftes kunnen maken, die minstens uit eergevoel ook correct worden nagekomen.

ik weet ook zo een huis in mijn buurt waar de verkoper ZIJN voorwaarden (en ZIJN prijs) hardnekkig blijft opdringen. Het huis staat al 5 jaar te koop ondertussen. Het is toch een geneesheer die waarschijnlijk geld genoeg heeft

Jaja Paul,
Nu leven we misschien nog in een tijd waarin kopers en ook huurders denken dat ze het voor het zeggen hebben. Dit loopt op zijn einde.
Binnen afzienbare tijd zullen would-be kopers moeten vechten om nog aan iets degelijks te geraken.
En wat uw dokter betreft, deze mens heeft geld en tijd.
Meer is er niet nodig om uiteindelijk zijn doel te bereiken.
De arrogantie van de middenklasse loopt op zijn laatste benen.

springfield schreef:Ik ben van plan een woning te kopen. Bij tekenen van het compromis wordt er een voorschot gevraagd van 5%.

Recent werd er bij ons ook een vastgoedaankoop gedaan. Bij het akkoord diende er een voorschot van 5% betaald door middel van een bankcheque. Ik kan daar inkomen, een verkoper wilt toch een zekerheid hebben.

Iedereen, koper, verkoper bekijkt het natuurlijk van zijn kant, en elk heeft wel zijn argumenten, maar elkaar daarvoor persoonlijk aanvallen hoeft niet.

Wanneer iemand zich enkel en alleen aan zijn regels wilt houden moet hijzelf daar dan ook de consequenties van dragen.

Je zou het feit dat je voor dit voorschot geld moet gebruiken dat niet onmiddellijk kan vrijgemaakt worden ook kunnen uitleggen aan de verkoper. Misschien heeft hij daar wel oren naar en kan er een oplossing gevonden worden die voor beide goed is.

Eigenlijk dient het voorschot om de boete te betalen wanneer de koper z'n verplichting niet na komt.
Veel notarissen stellen aan de verkoper ook voor om 10% voorschot te vragen, wat meestal het equivalent is van de boete. Op die manier kan het voorschot aangewend worden om de boete onmiddellijk door te storten aan de verkoper. Dekt het voorschot de boete niet (of is er geen voorschot) dan begint de heisa als de koper de koop niet wil laten doorgaan. Dan probeert de koper d'er meestal gratuit onderuit te komen of probeert die een bemiddeling van de boete, ook al ligt die vast in het compromis. Véél heisa, iets dat zowel de verkoper als de notaris niet graag ziet.

Akkoord Spruitekop,

Maar als verkoper wil ik dat voorschot op MIJN rekening. Je kan al eens op een notaris vallen die meent de kaart van de koper te moeten trekken en dan ben je als verkoper weer al eens gejost.
Je moet me de notarissen niet leren kennen die menen al dan niet met bijbedoelingen vrederechtertje te moeten spelen.
En aan diegenen die menen te moeten stellen dat ik van slechte wil zou zijn of er op uit ben mijn medemens onheus te behandelen, geef ik nog dit mee:
Tweemaal meegemaakt dat een koper niet aan zijn verplichtingen voldeed. In het eerste geval gaf ik nadat ik korte tijd later een nieuwe koper vond die wel kon betalen, het voorschot terug aan de initiële koopster,ook al omdat ze buiten haar wil in een moeilijke financiële situatie was terechtgekomen. In het andere geval. no way dat ik zou terugbetalen daar het om een koper ging die meende spelletjes te kunnen spelen.

Volgens mij kies jij een verkeerde notaris...