@ Yaris, dat klopt toch niet? Als je een lening had van 800 euro/maand, dan kan je dat toch nog eens doen? En dan kan je die lening terug inbrengen in je belastingen. Ik zie het probleem niet, toch niet als de bank je de lening nog wilt geven (maar aangezien ik jong gekocht heb en geen 25 jaar lang leen, zie ik daar echt wel een mogelijkheid toe).

Voor mij betekent een lening risico en onzekerheid. Wat als je je job verliest of een belangrijke bron van inkomsten wegvalt? Maar andere mensen kunnen niet genoeg lenen. Is een hypothecaire lening afbetaald, dan beginnen we maar aan een tweede huis. Ieder zijn eigen ingesteldheid.

Tja, als je een eigen afbetaald huis hebt en de lening begint moeilijk te worden, kan je nog steeds je huis (waarvoor je leent) verkopen. Bovendien, als je die verhuurt, kan je met dat geld je lening afbetalen. Zolang je niet te hoog springt, zie ik het als een goeie investering...

Bedankt voor de tips!Het is inderdaad niet risicoloos.Als ze ooit uit elkaar gaan , kan dit een financiele kater opleveren. Maar als ze samen huren en uit elkaar gaan, moeten ze elk apart huren, en moet dit maandelijks ook betaald worden!
Volgens mij zou het 'verstandiger' zijn te wachten tot mijn dochter afgestudeerd is, en liefst tot ze een job heeft! Je bent echter nooit 100% zeker van je job of relatie! Risico moet je durven nemen ,weliswaar goed berekend! Maar om die jonge gasten te overtuigen om nog enkele jaren te wachten, moet ik met deftige argumenten afkomen! Vandaar mijn vraag hier aan de spaargidsers.
De beste oplossing zou inderdaad zijn zelf het huis te kopen en te verhuren aan hen. Maar financieel is dit voor mij niet haalbaar. Zelf nog lening, 2 kotstudenten, .... .
Vroeger bestond er iets als " verzekering tegen inkomensverlies" . Bestaat er nog iets gelijkaardigs ?
En iemand ervaring met "bullet- lening", enkel interest en op einde kapitaal in 1 maal?
Thx!

Overtuig ze misschien door gewoon te zeggen dat ze ook mag weten wat het is om zelf haar toekomst op te bouwen en dus te zorgen dat ze eerst zelf een inkomen heeft?

Het dus op een eerder morele kant gooien, want geef toe, ze heeft het toch wat hoog in haar bol, al een huis willen bezitten, maar wel nog volledig op kosten van haar ouders wonen? Zo leer je toch ook niet dat je moet werken voor iets te bekomen? Er is voor alles een tijd, eigenlijk zou ze zich nu enkel en alleen moeten focussen op haar studies (die jij betaald) om zo haar toekomst te verzekeren (voor zover een papiertje dat tegenwoordig nog doet).

Nu ja, je moet doen wat voor jezelf goed aanvoelt, het bovenstaande is een pure opvoedingskwestie, bij ons zullen ze alvast ook moeten leren omgaan met wachten tot de tijd rijp is.

Samenwonen betekent een eigen huishouden hebben. Als daar nog studeren bovenop komt, wordt het dan niet een beetje moeilijk? Want nu woont ze nog thuis en doen haar ouders de was en de kook.

Inlomensverzekering zal nog wel bestaan, maar de 1e voorwaarden zou logisch de volgende zijn:
Een inkomen hebben

inderdaad, een inkomen verzekeren dat er niet eens is
sowieso, ik geloof nooit dat je een bank vind voor een lening, zeker niet omdat ze tegenwoordig nog strenger zijn dan vroeger,

zelfs voor tweeverdieners is het tegenwoordig moeilijk, de huizen in vlaanderen zijn echt wel duur,

bulletkrediet: dat bestaat ja, maar dat is voor mensen die enige jaren later met zekerheid een groot bedrag krijgen zodat ze het kapitaal in 1 keer kunnen terugbetalen, vb. een grote erfenis; uitbelating van groepsverzekering,...

centiempje schreef:Overtuig ze misschien door gewoon te zeggen dat ze ook mag weten wat het is om zelf haar toekomst op te bouwen en dus te zorgen dat ze eerst zelf een inkomen heeft?

Het dus op een eerder morele kant gooien, want geef toe, ze heeft het toch wat hoog in haar bol, al een huis willen bezitten, maar wel nog volledig op kosten van haar ouders wonen? Zo leer je toch ook niet dat je moet werken voor iets te bekomen? Er is voor alles een tijd, eigenlijk zou ze zich nu enkel en alleen moeten focussen op haar studies (die jij betaald) om zo haar toekomst te verzekeren (voor zover een papiertje dat tegenwoordig nog doet).

Nu ja, je moet doen wat voor jezelf goed aanvoelt, het bovenstaande is een pure opvoedingskwestie, bij ons zullen ze alvast ook moeten leren omgaan met wachten tot de tijd rijp is.

Centiempje,het gaat er niet over 'al een huis willen bezitten'.Wel over het feit dat huren (meestal) verloren geld is, tenzij je echt goedkoop kan huren.Een huis kopen is een investering, en als ouder wil ik ook in mijn kinderen investeren.Ik wil de beste oplossing,zoals de meeste ouders hoop ik.Mijn dochter heeft het echt niet hoog in haar bol hoor, op haar leeftijd heeft ze reeds heel zware (gezondheids)problemen overwonnen.Mede daardoor is ze heel zelfstandig en is alles goed overdacht! Ondanks alles blijft ze supergemotiveerd!En inderdaad, soms moet het te snel gaan.Wat mij ook opvalt is dat vele jongeren nu de ballen niet meer aan hun lijf hebben om een eigenleven te starten. Zo lang mogelijk bij mam en pap, en ondertussen dikke auto,i-phone,reisjes... .Die generatie moet binnenkort de boel rechthouden!Onze kinderen zijn opgevoed om zo zelfstandig mogelijk te zijn,ipv parasieten! En grotendeels is dat gelukt!Maar toch bedankt voor de info

Zepplin schreef:Wat mij ook opvalt is dat vele jongeren nu de ballen niet meer aan hun lijf hebben om een eigenleven te starten. Zo lang mogelijk bij mam en pap, en ondertussen dikke auto,i-phone,reisjes... .Die generatie moet binnenkort de boel rechthouden!Onze kinderen zijn opgevoed om zo zelfstandig mogelijk te zijn,ipv parasieten! En grotendeels is dat gelukt!Maar toch bedankt voor de info

Dit is het cliché, dat telkens wordt herhaald. Maar wat is daar eigenlijk mis mee. Als je die mensen werken en dat zelf betalen, wie ben jij of ik om dat te veroordelen. Iedereen met een ander consumptiepatroon is een parasiet, nogal een harde benadering..

da's misschien ook omdat ze beseffen dat ze pas met pensioen zullen kunnen gaan als zeventiger, in tegenstelling tot de zogenaamde hardwerkende generatie voor hen die vaak al als midvijftigers gestopt zijn met werken of quasi en dan nog grotendeels hun loopbaan gesleten hebben in een veel minder competitievere omgeving, met lagere werkdruk, veel meer jobzekerheid,...

Zepplin schreef: De beste oplossing zou inderdaad zijn zelf het huis te kopen en te verhuren aan hen. Maar financieel is dit voor mij niet haalbaar. Zelf nog lening, 2 kotstudenten, .... .

Hiermee geef je meteen ook het antwoord op de vraag of je eventueel borg kan staan. Dat antwoord is een duidelijke 'NEE', indien je onvoldoende reserve hebt om de leenlast over te nemen moet je er niet aan beginnen.

Zepplin schreef:! Maar om die jonge gasten te overtuigen om nog enkele jaren te wachten, moet ik met deftige argumenten afkomen! Vandaar mijn vraag hier aan de spaargidsers.

Thx!

Dan is uw argument snel gemaakt. Zeg gewoon dat ze naar de bank gaan en vragen om een lening. Voila, uw punt zal gemaakt zijn.

soja schreef:zelfs voor tweeverdieners is het tegenwoordig moeilijk, de huizen in vlaanderen zijn echt wel duur,

Dat lijkt me nu toch ook overdreven hoor. Zolang je maar 1/3de van je gezamelijk inkomen afbetaald per maand, gaan die heus niet moeilijk doen. Waarom doen ze meestal moeilijk? Omdat leningen de dag van vandaag niet meer gaan over 500 euro/maand, maar soms wel tot 1500 euro/maand, een maandelijks inkomen van sommige mensen.

Wij hebben vorig jaar een lening aangegaan, met maar 1 persoon met een inkomen en de andere persoon niets (ook geen uitkering), geen moment hebben ze moeilijk gedaan en het is zeker niet zo dat die persoon met een inkomen zo een toploon heeft, alleen zijn we wel onder die 1/3 regel gebleven.

Zepplin schreef:Centiempje,het gaat er niet over 'al een huis willen bezitten'.Wel over het feit dat huren (meestal) verloren geld is, tenzij je echt goedkoop kan huren.

Je leest mijn opmerking als een belediging, al is dat niet meteen mijn bedoeling. Hoog in de bol hebben is niet persé voor mensen met een dikke nek of zo, maar kan prima voor iemand die iets mis inschat of net iets teveel wilt op een bepaald moment in zijn leven. Dat laatste, dat bedoel ik.
Waar is de noodzaak van zelfstandig te leven als je nog student bent? (En dat heeft niets maar dan ook niets te maken met medische tegenslagen.) Als student moet je je richten op je studies, er zoveel mogelijk uithalen zodat je later wat meer hebt dan enkel dat papiertje, maar ook de inhoud van de lessen nog mee hebt, waar ik zelf redelijk in gefaald ben, deels omdat ik het thuis niet gemakkelijk had en met zoveel andere dingen bezig was en net daarom wil benadrukken dat een student best wel de focus legt op de studies. Ik was misschien niet druk bezig met een eigen huishouden, maar wel met (teveel) werken (als student dan toch), sporten en helpen waar ik kon bij mijn schoonouders als dank om daar in het weekend te mogen logeren (zodat ik niet in het weekend thuis moest zijn). Mijn focus lag wel op de toekomst (zoals bij jouw kind waarschijnlijk), werken (zodat ik snel na mijn studies op eigen benen zou kunnen staan), sporten (om zo gezond mogelijk te zijn om zo niet naar een dokter te moeten gaan en toegegeven, weer weg te zijn van thuis) en helpen bij mijn schoonouders (als dank en een goeie relatie met je schoonouders zorgt ook voor een goeie toekomstige relatie).

Wat ik geleerd heb, is dat ik enkel maar bezig was met mijn toekomst, omdat die er zoveel mooier uitzag dan het heden (nu dus het verleden, toen ik student was), waar ik absoluut ook gelijk in had. Maar het klinkt me dat jouw kinderen het wel goed hebben bij jullie en dus niet zo neigen naar 'een andere manier van leven' en zich dus wel kunnen focussen op het nu. Waarom dan zo willen rushen naar de toekomst? (In mijn persoonlijke leven, vind ik dan weer dat ik het goed gedaan heb van die keuzes te maken, het is jammer dat ik me niet kon focussen op mijn studies, maar ik heb geen spijt van de weekends waar ik 30 uren in gewerkt heb, maar als ik het beter had thuis, ging ik dat zeker niet zo aangepakt hebben.)