Kan je eigenlijk lenen ( klein bedrag voor renovatiekosten ) zonder nog spaargeld te hebben?

Lijkt mij juist de oorspronkelijk bedoeling van lenen. Geld lenen omdat je zelf niets meer of onvoldoende hebt.

ze houden natuurlijk toch rekening met wat je nog hebt van spaargeld ?
Of doen ze dit alleen als je grotere bedragen wilt lenen?
Kan je lenen zonder vast contract ?

Nickytjee schreef:ze houden natuurlijk toch rekening met wat je nog hebt van spaargeld ?
Of doen ze dit alleen als je grotere bedragen wilt lenen?
Kan je lenen zonder vast contract ?

Ze houden rekening met spaargeld, in die zin, dat spaargeld een zekere daling van het risico met zich meebrengt, wat dan weer tot uiting komt in de aangerekende rente. Wie een pak spaarcenten heeft vormt een kleiner risico (in de redenering van de banken dan toch) en zal een iets lagere rente krijgen.

Onderhandelen met banken heeft zijn eigen semantiek. Aanvankelijk is dat erg verwarrend. Later, als men de codes een beetje door heeft, wordt het echt wel boeiend. Praten met banken is een oefening eufemisme voor gevorderden...

Toen ik aan het shoppen was voor onze hypotheeklening, kreeg ik van de madam van de bank dit te horen: "Goh,wellicht is het interessanter voor u om het volledige koopbedrag te lenen. Dan kan u uw spaarcenten gebruiken voor de verbouwing. OP DIE MANIER HAALT U EEN VEEL HOGER RENDEMENT VOOR UW GELD".

Eigenlijk wordt hier gezegd: "met de koop kan u niet veel sjoemelen en als u het al zou willen doen is het risico groot. Bij een verbouwing daarentegen, kan u al eens wat in het zwart doen".

Maar natuurlijk zou het ook kunnen betekenen: "de meerwaarde die u, door verbouwing, realiseert zal hoger zijn dan een spaarrente".

Dat is nu net de onzekerheidsmarge die toelaat dat bankiers met uitgestreken gezicht kunnen blijven volhouden dat ze (ALTIJD!!!) de wet respecteren .

Ik blijf het ongemeen boeiend vinden, die onderhandelingstaal .

en zijn er bepaalde voorwaarden aan om te lenen?
Bv. leeftijd ?
vast contract ?
spaargeld?
..

@ Yvan: als ik moet onderhandelen met banken, gaat mijn voorkeur naar lelijke vrouwen. Ik ben ook maar een man en ik ken mijn zwakheden. Gelukkig ben ik op dat vlak goed gezegend.

Echte voorwaarden zijn er niet om te lenen, het zijn toch hoofdzakelijk de kredietgevers die het risico bepalen om een bedrag aan jou uit te lenen. Deze hangt af van verschillende factoren, o.m. leeftijd .... Hoe ouder je bent, hoe moeilijker het is om aan een lening te komen ( normaal gezien toch, behoudens uitzonderingen ) en als je al een lening krijgt, ga je een hogere risicopremie betalen dan een jonger persoon. Een vast contract is altijd een ( noodzakelijk ) pluspunt om eventueel te kunnen terugbetalen. Ken bv ook mensen met een vast contract, samenwonend die zelfs niet aan een hypothecaire lening geraakt zijn Spaargeld is niet echt noodzakelijk, maar kan zoals reeds gezegd, helpen om eventueel een lager risico te bekomen bij de kredietgever

Een vast contract is altijd een ( noodzakelijk ) pluspunt

Een vast contract is zeker geen vereiste. Afhankelijk van je opleidingsniveau/werkervaring/potentieel kan zelfs een contract van enkele maanden voldoende zijn. Mijn vrouw en ik hadden toen we onze lening afsloten elk slechts een bepaalde duur-contract dat nagenoeg afliep. De bank heeft daar nooit een probleem van gemaakt.

freetotax2005 schreef:[...]Een vast contract is altijd een ( noodzakelijk ) pluspunt om eventueel te kunnen terugbetalen. Ken bv ook mensen met een vast contract, samenwonend die zelfs niet aan een hypothecaire lening geraakt zijn [...]

Het is noodzakelijk of het is een pluspunt. Het een sluit het andere uit.

Ik werk al jàààààààààààààren als interim, aangezien mijn uitzonderlijk visionaire manager me nu te oud vindt om me een vast contract te geven. Aanvankelijk niet, maar toen werd er niet aangeworven. Hij heeft een aantal keren aangestipt dat "we" een kans gemist hebben. Ik antwoord daar steevast op: "niet "we" maar jullie, met jullie van bovenaf voorgekauwde zever over share holder value en double digit growth!". Dat terzijde.

Het was geen enkel probleem om als interim een hypotheeklening af te sluiten. Alleen: vriendin (vast contract) moest loonfiches van 3 maanden voorleggen. Wat mij betreft hadden ze toch wel graag de loonfiches van de afgelopen 6 maanden gezien.

Dat was ook mijn eerste vraag hè: "hoe staan jullie tegenover het verstrekken van leningen aan interims?". Het antwoord was de warrige blabla over banken die zich aanpassen aan de veranderende omstandigheden in de samenleving enzovoort enzoverder. Versta: "als we maar winst maken blijft het ons allemaal eender".

optibear schreef:@ Yvan: als ik moet onderhandelen met banken, gaat mijn voorkeur naar lelijke vrouwen. Ik ben ook maar een man en ik ken mijn zwakheden. Gelukkig ben ik op dat vlak goed gezegend.

Ik voel me altijd erg onthecht de minuten voorafgaand aan dergelijke gesprekken. Mij blijft het om het even, wie voor me zit: het gaat over het onderwerp waarover het hoort te gaan. Ik verschijn daar altijd goed voorbereid met mijn bundeltje, een exemplaar voor mij en een exemplaar voor de gesprekspartner.

Eén keer heb ik een gesprekspartner gehad die eh... Erin slaagde me heel scherp bewust te maken van de eigenheden van mijn bloedsomloop. Onbevangen als ik ben heb ik dat even laten blijken door een terloopse opmerking die waardering voor haar bevalligheid uitdrukte, waarmee de situatie ontmijnd was en we over konden gaan tot "business as usual".

Het belangrijkste om aan goede voorwaarden te kunnen lenen is dossierkennis! En een beetje de denkwijze van een bankier begrijpen kan ook helpen.

Zowat 10 jaar terug, toen ik wilde beginnen bouwen volgde ik bij Syntra een cursus 'Kredieten en hypotheekleningen'. Ik zat daar als enige niet-bankier! (Allez, de bazen van KBC en ING zaten daar natuurlijk niet zelf maar wel een pak van hun bedienden).
Je kunt je het gezicht van de lokale bankdirecteur niet voorstellen toen ik hem zelf begon te overdonderen met termen als 'quotiteit' en dergelijke
Die 4 avonden cursus zijn de beste investering geweest die ik in jaren gedaan heb.

Nickytjee schreef:Kan je eigenlijk lenen ( klein bedrag voor renovatiekosten ) zonder nog spaargeld te hebben?

Beetje een vage vraagstelling.
Wat is je leeftijd?
Is het je enige en eigen woning?
Heb je al andere leningen lopen?
Hoe lang werk je al en wat is de reden waarom je nog geen spaargeld hebt?
Allemaal vragen die invloed zullen hebben op je percentage van de lening.

Ik wou het niet meteen schrijven, omdat het klinkt als "trek uw plan" en dat is niet de bedoeling van fora als dit, maar waarom vraagt u het hen niet gewoon zelf? Laat vooral niet na het antwoord hier te posten, zo hebben wij er ook iets aan!

In wezen wil een bankier tijdens zo'n gesprek slechts het antwoord op twee vragen:

1. of u de gevraagde lening kàn terugbetalen en
2. of u de gevraagde lening ook zàl terugbetalen.

[1] gaat over de centen, [2] gaat over wie en wat u bent als mens.

De bankier zal informeren naar uw inkomsten, naar evt. spaargeld, naar evt. lopende kredieten. Naar uw vaste kosten (huur, energie, auto, telefoon, verzekeringen...). De vuistregel is dat maximaal 1/3e van uw inkomen naar afbetaling mag gaan, maar absoluut is dat regeltje niet.

Hij zal proberen inschatten of u betrouwbaar bent of niet. Het type dat aangegane overeenkomsten ter harte neemt en die welwillend uitvoert. Of een sloddervos die na een tijdje de boel de boel laat.

De mogelijkheden van de bankier om zijn inschatting te maken zijn in wezen beperkt. Hij kan loonfiches vragen. Hij kan (en moet) nagaan of u geregistreerd bent bij de Nationale Bank. En daar houdt het op. Voor het overige kan hij enkel voortgaan op wat u zegt.

In tegenstelling tot sommigen allicht, ben ik van mening dat het in dergelijke gesprekken volkomen geoorloofd is, creatief met de waarheid om te gaan en zelfs om te liegen. Bijvoorbeeld: hebt u spaargeld? Natuurlijk hebt u dat. Niet veel, maar toch net voldoende om een tegenslag, een korte periode van werkloosheid, ziekte... van een paar maanden op te vangen. Enkele netto-maandlonen, zeg maar. Dat is uw reserve, uw "zekerheid". Daar wil u niet aankomen en vandaar dat u opteert voor een krediet.

Toch hoort daar ook weer een bedenking bij: men doet er toch wel heel goed aan, om voor zichzelf erg grondig na te denken of men effectief wel een krediet kàn terugbetalen. De waarheid een beetje opsmukken is één zaak, terugbetalen een andere. 1000 Euro lijkt niet veel, maar om effectief 1000 Euro samen te krijgen als men al aan de grens van de mogelijkheden zit, is veel moeilijker dan men zou denken. Ik hoor van een vriendin die werkzaam is in the booming sector bij uitstek, de schuldbemiddeling, dat ze meer en meer mensen over de vloer krijgt, die dreigen ten onder te gaan aan "prulschulden": 200 Euro, 500 Euro, 800 Euro...

Mijn vriend en ik zijn momenteel de banken aan het afschuimen voor een lening voor ons eerste huis. Klein beschrijf, wensen 220 000 euro te lenen. en max. 15 000 euro spaargeld vrij om zelf neer te leggen (de rest staat op termijnrekeningen waar we niet willen aankomen). we werken allebei voltijds als bedienden dus om en bij de 3000 euro netto en hebben contract van onbepaalde duur.


de eerste twee banken ing en argenta maakten simulaties en zeiden dat het geen probleem zou zijn voor ons om te lenen. Kbc daarentegen eist dat je minstens 10% zelf kunt betalen van het te lenen bedrag. Kunnen we dus niet en men wou zelfs geen simulatie maken. Hebben jullie nog weet van dergelijke eisen bij andere (groot)banken? We zijn best verontwaardigd. mijn vriend is altijd klant geweest bij kbc (nu dus niet meer). bovendien hadden ze bij ons toch het imago als een bank voor jongeren... Wat is kbc hun probleem? Leggen andere banken dit ook op?

Bij de meeste (waarschijnlijk zelfs 'alle') banken krijg je een betere rentevoet naar mate je quotiteit lager is (dwz. dat je een lager percentage van de totale som moet lenen).
Je moet voor jezelf de rekening maken of het interessanter is om je termijnrekeningen te laten staan dan wel om (een deel van) dat geld toch te gebruiken.

(Bv: heb je een termijnrekening die 3% opbrengt, en moet je lenen aan 4%, dan is het waarschijnlijk interessanter om die termijnrekening te liquideren, want elke euro die je niet moet lenen, levert je een percent winst op (4-3). (eventuele kosten in mindering brengen). Maar heb je termijnrekeningen van pakweg 5% lopen, dan kan je ze idd beter houden.)

In principe is de vuistregel dat je 30% van je maandelijks inkomen mag spenderen aan hypotheek, dwz ongeveer 1000 € in jouw geval.
Lukt dat, wetende dat je 220.000 € gaat lenen? (zal afhangen van de looptijd)

Echt weigeren om een offerte te maken, dat heb ik inderdaad nog niet vaak gehoord.