Volgens mij is het terugbetalen van die lening helemaal niet zo duur: 3maanden intrest.. Als ze wil verkopen zal ze wel 'schrappingskosten 'moeten betalen om de hypotheek te schrappen op het registratiekantoor.
Los daarvan is de vraag of het interessant is dat huis te verkopen voor een appartement. Je hebt het voordeel dat je dacht ik de beschrijfkosten van je huis kan meenemen naar dat appartement (= enkel het verschil betalen). En daardoor minder notariskosten zult hebben (= puur verlies in dit verhaal)

Mijn persoonlijke ervaring met verhuren : hoe lager de huurprijs hoe meer kans dat je wanbetalers en sociale gevallen aantrekt ! Ik volg uw redenering niet helemaal...jonge starters kopen liever zelf dat tweekamerappartement al dan niet (zoals jij) met hulp...ze redeneren tegenwoordig allemaal : huren is weggegooid geld. Een ouder koppel zie ik ook enkel gelijkvloers of in een gebouw met lift (=vaak veel vaste maandelijkse kosten). Niet alle oude koppels hebben een vermogen opgebouwd ..wanbetalers zitten overal. Zoals reeds gezegd is het verloop in appartementen vaak hoger. Een tijd geen huurders = zelf de vaste gemeenschappelijke kosten betalen die het appartementsgebouw met zich meebrengt. Ik denk dat ik om die redenen niet zou verkopen.

Men is hier tegen het verhuren met een makelaar.. ik denk dat voor sommige verhuurders die het moeilijk hebben om koel en zakelijk om te gaan met de huurders..zo'n kantoor (als het zijn werk goed doet) die taak kan overnemen. Je kan aan een goed kantoor wel steun hebben maar ik weet niet wat ze tegenwoordig vragen (heb iets gehoord van 1 maand huur voor hun, maar dat kan achterhaald zijn). Die kantoren vragen zelfs achter recente loonfiche's van de kandidaat huurders... Maken zeer in detail een plaatsbeschrijving en zullen na de overeenkomst deze grondig overlopen en daarbij over kleinigheden/pietluttigheden beginnen t.o.v. huurder (heb ik eens verhaal gehoord over iemand die huurde van een era kantoor in antwerpen). Ik durf al die dingen niet hoor. (= de reden waarom ik mijn studio enkel aan studenten verhuur)

Off topic: Ik ben blij dat je zelf beseft een luxeprobleem te hebben. Als je achteraf bekijkt (samenwonen met man in zijn zaak) had je dat spaarpotje van de ouders toch niet nodig gehad? Wat ik me soms afvraag.. als het verboden was voor ouders om kinderen te sponseren..dan zou de markt toegankelijker zijn (vraag en aanbod). Wat dan weer nefast is voor de verhuurmarkt...(waardoor jij eigenlijk 2 keer langs de kassa kan passeren )

Off topic: Ik ben blij dat je zelf beseft een luxeprobleem te hebben. Als je achteraf bekijkt (samenwonen met man in zijn zaak) had je dat spaarpotje van de ouders toch niet nodig gehad? Wat ik me soms afvraag.. als het verboden was voor ouders om kinderen te sponseren..dan zou de markt toegankelijker zijn (vraag en aanbod). Wat dan weer nefast is voor de verhuurmarkt...(waardoor jij eigenlijk 2 keer langs de kassa kan passeren )[/quote][/quote]

Ik heb eerst even alleen een appartement gehuurd, maar dat vond ik weggegooid geld waardoor ik op zoek ben gegaan naar een betaalbaar huis. Mijn ouders zijn van mening je kinderen vooruit te helpen wanneer ze het het meest nodig hebben. Zij hebben altijd hard gewerkt en gespaard, omdat ze dit ZELF wilden. Ze vonden het absurd om ons bij hun overlijden iets achter te laten waarop we dan ook nog successierechten moeten betalen dus hebben ze alles op tijd via officiële weg geregeld met handgift. Ze zijn heel blij dat ze dit voor ons konden doen. Bovendien zien ze dan ook nog eens wat ik met het gedeelte geld gedaan heb. Moest ik nu 3x per jaar op vakantie gaan en met het geld een sportwagen gekocht hebben enz. enz zouden ze me nooit iets geschonken hebben. Ze zijn van mening: waarom moet mijn dochter een grote lening aangaan en interest aan de bank betalen als ik haar kan verder helpen...
Ik wil toch nog even verduidelijken: ik heb geen huis gekregen, he, ik heb er zelf ook voor gewerkt, gespaard, belegd, dingen moeten laten anders was ik als toen 30-jarige nooit in staat geweest om dit te kopen, ook al heb ik een gedeelte van hen gekregen... ze hebben me een steuntje in de rug gegeven... waarvoor ik heel dankbaar ben.
Mijn vader is ondertussen overleden en mijn moeder is laatst geopereerd. Ze heeft enige tijd geleden haar huis verkocht en woont momenteel alleen in een appartement. Ze heeft gewoon gezorgd dat ze op haar oude dag nog kan overleven zonder financiële problemen. Ik heb haar na de operatie even in huis genomen zodat ze in alle rust kon herstellen. Samen met mijn zus zorgen we ervoor dat ze het goed heeft en bieden we alle hulp die ze nodig heeft. Dat is niet meer dan normaal. Ik heb nooit om een cent gevraagd, het was hun voorstel om ons toen 10 jaar geleden voort te helpen.
Ik vraag me af wat er mis is als ouders hun kinderen helpen als ze het kunnen...
En een jaar nadat ik het huis kocht leerde ik mijn echtgenoot kennen die een kleine zaak aan het uitbouwen was samen met zijn compagnon. Het kleine appartementje boven de zaak was niet alleen van mijn echtgenoot maar ook van zijn compagnon. De lening hiervoor moest ook afbetaald worden dus hebben we gewoon huur betaald aan de zaak en bovendien de conciergefunctie opgenomen. Mijn echtgenoot heeft van thuis niets meegekregen omdat ze dat niet konden. Daar heb ik alle begrip voor. Hij heeft tot zijn 30ste thuis gewoond en om hem te helpen een groothandel op te starten moest hij geen kostgeld betalen thuis. Dat is ook een vorm van sponsoren, he. Anderen studeren 5 tot 10 jaar verder met hulp van de ouders, dat is ook sponsoren, he. Zijn vader is inmiddels ook overleden en zijn moeder heeft het niet breed. Regelmatig stoppen we haar dan ook iets toe en dat vinden we niet meer dan normaal. Gewoon maar om te zeggen dat het ook andersom kan, he en daar heb ik ook totaal geen probleem mee.
Als onze dochter later een huis wil bouwen of kopen zullen we haar ook helpen op voorwaarde dat ze er op een fatsoenlijke manier mee om kan gaan. We sparen voor haar zodat ze in de eerste plaats kan studeren, zodat ze zelf een goede start kan maken. Maar op haar 18de zal ze zeker geen spaarboekje krijgen met een groot bedrag op. Een beetje verantwoordelijk kunnen omgaan met geld is wel de boodschap aan haar.
En waarom mogen kinderen niet mee genieten als hun ouders het kunnen?

Ikzelf zat zowat in een gelijkaardige situatie, én heb tevens regelrecht beton in de maag, geen bakstenen meer. Dus ik steek zowat elk centje is vastgoed en beschik over uitstekende bankrelaties, zodat ik vrij goedkoop kan lenen. Ik leen me als het ware rijk. Je moet het natuurlijk op lange(re) termijn zien en opportuniteiten vinden waar ze zijn. Zo kocht ik in 2003 een appartement, nieuwbouw aan 140.000 euro wat toen voor dergelijk appartement aan de dure kant was. Aanvankelijk wou ik niet kopen. In 2011 verkocht aan 295.000, belastingsvrij. Met die 295.000 heb ik een nieuw project gekocht, waarvoor ik nog eens 300.000 geleend heb. Na renovatie/verbouwing kan ik het verkopen voor +/- 900.000 (5 appartementen van 120m²). Waarschijnlijk ga ik verhuren om geen meerwaardebelasting te betalen. Ik betaal 1.500 aan de lening en ontvang 3.500. De kracht van het krediet wordt vaak onderschat, evenals inflatie. Beide maken je slapend rijk, als je aan de goede kant staat.