Samen gaan huren lijkt mij vrij simpel. Alles 50/50 of een verdeling gebaseerd op inkomen.

Wat met samenwonen als iemand van de 2 al een eigendom heeft. Ik stel mij de vraag welke faire prijs kan je daar op plakken? Hoe kom je zoiets overeen in een prille relatie?

Je betaalt de maandelijkse uitgaven samen en daarbovenop betaal je nog een gedeelte "huur".

Dokter uit wat een logische huurprijs zou zijn en werk daarmee.

Als de woning een klein kasteel is, versta ik wel dat de andere misschien nooit zou daar huren gezien de prijs..

Daar zal toch ook vaak gezever van komen want dan betaalt de ene huur aan de andere die daarmee een eigendom verwerft... ook al doen we hier thuis nooit moeilijk over rekeningen, ik zou daar toch echt niet mee kunnen leven.
Wat ik wel acceptabel zou vinden is dat A in het huis van B woont en zelf ook een woning koopt, waarna A de huuropbrengsten gebruikt om aan B huur te betalen voor het dak boven het hoofd. Of iets in die aard.

Wij hadden allebei een eigendom toen we elkaar leerden kennen en ook al was het voor alle 2 met heel veel spijt in het hart : we hebben verkocht om samen iets aan te kopen, anders zou het altijd 'mijn' of 'jouw' woning zijn en nooit 'onze'.
We hebben overigens niet 50/50 gekocht maar 1/3 - 2/3 en daar kunnen beide partijen perfect mee leven.

Amai.. Als alles zo in geld moet worden afgemeten.. ?? 't Is verstandsrelatie misschien? Al eens gedacht aan al de niet geldelijke zaken? Sommige mensen zijn toch echt wel doorgeslagen. Akkoord er moeten zeker goede afspraken worden gemaakt en het kan niet allemaal van dezelfde kant komen maar mensen kunnen zich toch zo blind staren op bepaalde zaken. En dan verschiet men dat men mensen niet meer ontziet in het werkveld. We zijn echt hypergerationaliseerde machines geworden. Efficientie, productiviteit en... ME-time.

spaarfrits schreef: ↑12 mei 2017, 08:16 Samen gaan huren lijkt mij vrij simpel. Alles 50/50 of een verdeling gebaseerd op inkomen.

Wat met samenwonen als iemand van de 2 al een eigendom heeft. Ik stel mij de vraag welke faire prijs kan je daar op plakken? Hoe kom je zoiets overeen in een prille relatie?

Sommige samenwoners kiezen er na verloop van tijd voor bewust niet in het huis van één van de twee te trekken, maar dat te verhuren of te verkopen en elders iets te kopen of te huren. Dat is dan meer echt iets waar beiden zich in kunnen terugvinden.

In het algemeen is er qua budget nog een andere optie voor prille samenwoners...
Wat er soms ook aangeraden wordt is alles samenleggen en een budget maken. Best voorzie je in dat budget van het surplus een vakje "sparen" en "eigen bestedingen" voor elk. Kan een oplossing zijn bij grote inkomensverschillen, of als je significant other helemaal (nog) geen inkomen en spaarcenten heeft. Ja, je betaalt dan op korte tijd een pak meer dan 100% van de kosten.

Ik ga binnenkort in dat geval zijn. Vriendin laat haar leven en werk in het buitenland achter om bij mij te komen wonen. Haar laatste twee buitenlandse lonen legt ze mee in de pot. Daarna - tot ze zelf werk vindt - betaal ik alles, inclusief een mini-potje voor foliekes én een mini-spaarinspanning voor haar.

druDal schreef: ↑12 mei 2017, 09:48 Amai.. Als alles zo in geld moet worden afgemeten.. ?? 't Is verstandsrelatie misschien? Al eens gedacht aan al de niet geldelijke zaken?

Geld is de grootste reden voor ergernissen en ruzies : kijk maar eens hoeveel families uiteenvallen na erfenissen etc.
Ik ben van het principe : zorg dat je overeenkomt en dat geen van beide zich ongemakkelijk voelt bij de regeling en dan vermijd je daar al een heel grote discussie.

@Isedase

Ik geef u helemaal gelijk. Het belangrijkste is dat men er zich goed bij voelt.

Het blijft mij alleen maar verbazen in welke richting onze samen-leving al een tijdje evolueert. Ik moet steeds denken aan die man in dat tv programma "blind getrouwd". De steeltjes en blaadjes van mandarijnen halen, alsnof die zo veel wegen. Het steekt heel erg nauw. En het zijn vaak mensen die meer dan genoeg hebben. Heb het sindsdien ook al met mijn eigen ogen echt gezien.

Waarom gaan mensen nog relaties aan eigenlijk? Omdat het zo hoort, puur uit praktische redenen, voor de fysieke genegenheid ?

Wanneer het over werk gaat dan is iedereen zo verontwaardigd dat de menselijke kant niet ontzien wordt. Maar hoe kan men op die manier nog enige meedogendheid verwachten? We worden allemaal zo beredeneerd.

Wij waren (tot voor heel kort) in dezelfde situatie. Ik had juist een appartement gekocht toen ik mijn partner leerde kennen. We zijn vrij snel gaan samenwonen en hebben toen volgende oplossing uitgedokterd:

- ik betaalde maandelijks aflossing hypotheek af (ongeveer ter waarde van huurprijs voor gelijkaardig appartement door grote Eigen inbreng);
- mijn partner stortte hetzelfde bedrag extra op een gemeenschappelijke spaarrekening (naast het bedrag dat we hier alletwee reeds op stortten);
- we verdienden (ook tot voor kort) alletwee evenveel maar afspraak is altijd geweest dat we de kosten zo verdelen dat we elk hetzelfde bedrag overhouden;
- die gemeenschappelijke spaarrekening hebben we nu gebruikt om een deel van onze nieuwe woning te betalen, waar we volgende maand intrekken. Deze wordt beschouwd als gemeenschappelijke inbreng.

Voor ons werkte dit prima, hij moest niet meebetalen aan iets dat uiteindelijk enkel van mij was, hij moest geen huur betalen en we bouwden samen iets op voor een gezamelijke aankoop.

Veel success alleszins, jullie vinden zeker wel iets dat werkt voor jullie!

druDal schreef: ↑12 mei 2017, 10:07

Waarom gaan mensen nog relaties aan eigenlijk? Omdat het zo hoort, puur uit praktische redenen, voor de fysieke genegenheid ?

Een relatie is een sociaal-economisch samenwerkingsverband. Altijd zo geweest, zal altijd zo blijven.

@Poldermol. Ja, vroeger..? Maar vandaag nog?
Ik heb geen relatie nodig vanuit sociaal-economisch standpunt hoor
Interessant onderwerp. Maar misschien niet voor hier. Kzal mij verder onthouden, kwestie de man in casu zijn oplossing niet te onthouden.

druDal schreef: ↑12 mei 2017, 10:07 @Isedase

Ik geef u helemaal gelijk. Het belangrijkste is dat men er zich goed bij voelt.

Het blijft mij alleen maar verbazen in welke richting onze samen-leving al een tijdje evolueert. Ik moet steeds denken aan die man in dat tv programma "blind getrouwd". De steeltjes en blaadjes van mandarijnen halen, alsnof die zo veel wegen. Het steekt heel erg nauw. En het zijn vaak mensen die meer dan genoeg hebben. Heb het sindsdien ook al met mijn eigen ogen echt gezien.

Waarom gaan mensen nog relaties aan eigenlijk? Omdat het zo hoort, puur uit praktische redenen, voor de fysieke genegenheid ?

Wanneer het over werk gaat dan is iedereen zo verontwaardigd dat de menselijke kant niet ontzien wordt. Maar hoe kan men op die manier nog enige meedogendheid verwachten? We worden allemaal zo beredeneerd.

Veel slimmer was geweest moest hij de schil van de mandarijnen halen.

Het 'huur' deel is de moeilijkste evenwichtsoefening. De ene mag niet het gevoel hebben te betalen voor een ander zijn eigendom of op de kap te leven van een ander. De ander mag niet het gevoel hebben te profiteren van een ander of van geprofiteerd te worden. Nu ik er verder over nadenk, is de balans wellicht in het midden te vinden. Dus bv bij een verhuurwaarde van 600€ is 300€ vragen een beetje uitbuiting. Gratis wonen is dan weer het ander uiterste dus misschien is 150€ wel de mooie gulden middenweg voor beiden. Minder toepasbaar bij een kasteel natuurlijk.

jsg schreef: - mijn partner stortte hetzelfde bedrag extra op een gemeenschappelijke spaarrekening (naast het bedrag dat we hier alletwee reeds op stortten);
...
hij moest niet meebetalen aan iets dat uiteindelijk enkel van mij was,

Ik kan uw logica niet goed volgen. Als uw partner ongeveer ter waarde van huurprijs op de gemeenschappelijke spaarrekening stort, betaalde hij u de helft.

Bedankt voor die afspraak(kosten zo verdelen dat we elk hetzelfde bedrag overhouden) te delen.
Tot op heden dacht ik enkel aan 50/50 of een percentage inkomensgewijs. Het wilt natuurlijk niet zeggen omdat de een 2/3 van de kosten betaalt dat er een gelijk bedrag overblijft voor de 2.

Poldermol schreef: ↑12 mei 2017, 11:38

druDal schreef: ↑12 mei 2017, 10:07

Waarom gaan mensen nog relaties aan eigenlijk? Omdat het zo hoort, puur uit praktische redenen, voor de fysieke genegenheid ?

Een relatie is een sociaal-economisch samenwerkingsverband. Altijd zo geweest, zal altijd zo blijven.

Al een geluk dat ze nog niet op het idee komt im die fysieke genegenheid aan te rekenen, ze kan eens informeren in het milieu van de call-girls naar de gangbare prijzen

De woning waar wij in wonen is van mij.

Mijn vriendin betaalt daar niet voor en ik heb ondertussen mij hyp lening volledig afbetaald.

Alle andere kosten delen we wel door twee oa ook onroerende voorheffing, woonverzekering, energie,...


Dus het is financieel toch wel voordeliger om een vriend(in) te hebben Geen huur, geen afbetaling en we delen de kosten.