Daarom is er geen algemene regel. Voor mij is een paar 1000€ spaargeld genoeg. Hypotheek 320€, beiden een redelijk inkomen. Zelfs met vervangingsinkomen no stress.
Maar in andere gevallen is 20000 mss geen overbodige luxe.

Davy V schreef: ↑4 februari 2018, 14:18 Een bevriend koppel, destijds achteraan in de 20. Beiden werkzaam bij dezelfde firma. Pas gebouwd, getrouwd en kindje op komst. Eind 2007 heeft man zwaar ongeval bij het helpen vellen van bomen bij schoonouders. Minstens een jaar op ziekenkas geweest. Vrouw vroegtijdig bevallen. In 2008 zware economische crisis en beurscrash, waarbij vrouw werk is kwijt geraakt. Daar sta je dan met uw gebalanceerde beleggingen op lange termijn en 6 maanden loon op de rekening.

Tja, tegenslag of een ongeluk kan je met een financiële buffer niet voorkomen, hoe groot of klein die ook mag wezen. Maar bijkomende financiële problemen zijn met voldoende grote buffer wel te vermijden of op zijn minst te verzachten. Of dat geld nu op een spaarboekje of in aandelen of wat dan ook zit, in geval van nood kan je aan je geld.

Je zal je BUFFER maar in aandelen gestoken hebben, en op moment dat je echt geld nodig hebt zijn je aandelen met 30 of 50% gedaald.Ben je al wel groot stuk van je buffer/kapitaal kwijt.
Aandelen is gedurig speculeren,op juiste moment kopen en terug verkopen als je denkt dat ze het hoogste staan,enz. enz.

paljas schreef: ↑4 februari 2018, 14:36 Daarom is er geen algemene regel. Voor mij is een paar 1000€ spaargeld genoeg. Hypotheek 320€, beiden een redelijk inkomen. Zelfs met vervangingsinkomen no stress.
Maar in andere gevallen is 20000 mss geen overbodige luxe.

Voor mij zou de 6 maanden die eerder zijn genoemd eigenlijk volstaan.
Ik huur laag, geen auto, ook geen echte drang om naar een huis te sparen want alleen is dat quasi niet te doen.

Ik denk dat iedereen dat voor zichzelf moet uitmaken ma voor mij is da moeilijk ;

@ludo: niet waar. Er zijn ook mensen die aandelen of fondsen kopen om ze jaren bij te houden zoals ik. Ik zit niet elke dag te overdenken wat ik zou kopen of verkopen. Ik heb gekocht en laat mijn fondsen in vrede rusten (aangroeien). Dat is dus niet speculeren.

Yaris schreef: ↑4 februari 2018, 15:22 @ludo: niet waar. Er zijn ook mensen die aandelen of fondsen kopen om ze jaren bij te houden zoals ik. Ik zit niet elke dag te overdenken wat ik zou kopen of verkopen. Ik heb gekocht en laat mijn fondsen in vrede rusten (aangroeien). Dat is dus niet speculeren.

Wat je wel niet weet met aandelen is of ze inderdaad met de tijd gaan " aangroeien " Voor hetzelfde crashen ze, en zijn ze veel minder waard dan je er voor betaald hebt.

Kevva schreef: ↑3 februari 2018, 22:37 Een gezonde buffer is 6 maanden loon. Ik ga eerlijk zijn, dat hou ik gewoon aan (Start2Save), meer niet. Voor de rest zit alles in fondsen, aandelen, ETF's en een woning.

Ik ken mensen die 100.000 euro op hun rekening hebben staan, wat ben je daarmee? Het brengt niets op!

Nou ik ben er zo eentje. En als je mijn obligaties, LTS en PS er bij telt (wat in mijn geval ook meetelt als "buffer") nog veel meer. Iedere situatie en ieder men is anders en heeft andere inzichten en noden.
Is jouw situatie slecht of verkeerd. Neen.
Maar de mijne ook niet want we zijn twee verschillende personen met andere behoeften.
Het brengt inderdaad niet veel op maar in zijn totaliteit wel inflatiebestendig. En in normale omstandigheden kan je ook geen verlies maken (ik geloof echt de verhalen niet van mensen die nooit serieus verliezen op de beurs en alleen maar winst maken, in dat geval kon idereen gewoon thuis blijven en achter zijn pc naar zijn stijgende grafiekjes zitten kijken).
Maar het kost me ook niets: geen slapeloze nachten, geen hoofdbrekens, geen twijfels om te kopen of verkopen, geen keuzestress of de gemaakte keuzes wel de juiste waren en morgen of overmorgen ook nog blijken te zijn.
Heb ik niets nodig groeit mijn buffer gewoon aan. Zie ik iets dat mij aanstaat of dat ik wil doen: onmiddellijk uitvoerbaar. Ik heb er, vanuit mijn standpunt, dus best veel aan.
Buiten mijn huis en aanhorigheden (redelijk waardevast op lange termijn) en vervoermiddelen (kapitaalverlies vanaf het moment dat je bij de dealer wegrijdt) is voor mij alles een buffer want praktisch onmiddellijk (max. binnen een week) inruilbaar voor iets anders.

En ik kan best begrijpen dat er daarover tig verschillende meningen zullen bestaan.
Ik zie ook niet goed in waarom een "buffer" x aantal maanden inkomen zou moeten zijn. Als het er op aan komt zijn de basisbehoeften voor iedereen (eten, drinken en wonen) aan eenzelfde budget te bekomen. Hoe lager uw inkomen hoe groter in tijd uw buffer dan moet zijn tov het inkomen. Uiteraard heeft iemand met een hoog inkomen een andere levensstijl (meestal, niet per definitie). Maar dat is een vrije keuze die onder omstandigheden kan herzien worden en geen onwrikbaar feitelijk gegeven.

boonpwnz schreef: ↑4 februari 2018, 15:17 Ik huur laag, geen auto, ook geen echte drang om naar een huis te sparen want alleen is dat quasi niet te doen.

Dat is dan toch omdat je jezelf beperkingen oplegt. Zelf nooit problemen mee gehad. Integendeel, loop ook het risico niet door onvoorziene omstandigheden de helft te moeten afgeven.
Als ik jullie rekenwerk en definitie voor "buffer" moet volgen heb ik er dus een voor jaren.
Ik heb op zes maanden na nooit huur betaald, heb meerder auto's en motoren gehad en nog rijdende maar wel een eigen huis met tuin (maar wel geen poetshulp noch ambitie om minder of niet meer te gaan werken ).

Ik hield tot voor kort als 'psychologische grens' voor mezelf 10.000 euro als minimumbuffer aan. Dat was ongeveer een derde van mijn bruto jaarinkomen, alles op een doodgewone spaarrekening. Ik was alleenstaand, zonder rijbewijs en zonder plannen om ooit een auto te kopen (in Brussel, waar ik woon, is alles béter bereikbaar met het openbaar vervoer dan per auto), en huurder. Ik vond alles daarboven eigenlijk wat teveel, en had er dan ook geen problemen mee af en toe aan mijn spaarrekening te zitten voor reizen, aankoop nieuwe laptop, cadeaus voor anderen, of zelfs 'gewoon' om eens goed te gaan eten. Spaarrekening wel maandelijks bijgevuld met een automatische spaaropdracht (trouwens verplicht door mijn bank om daar klant te worden). Mijn buffer is ruim voldoende gebleken om onlangs zonder problemen een jaar te overbruggen waarin ik halftijds ging werken om een bijkomende opleiding te volgen, hoewel mijn inkomsten daarbij zakten tot huur + vaste kosten + 150 euro. Ik moest ophouden met sparen, maar dat was het ongeveer.

De situatie verandert nu: sinds 2 jaar heb ik een relatie; we wonen ongeveer anderhalf jaar samen en hebben onlangs een nieuwbouwappartement gekocht, dat binnen 2 jaar af zal zijn. Hoewel we bij oplevering van het appartement slechts 150 euro meer zullen betalen in aflossing hypotheek dan ik tot nu toe in huur betaalde, en er ondertussen een tweede volwaardig inkomen bij is gekomen, merk ik dat ik toch graag iets meer zekerheid wil nu ik weet dat ik bij een grote tegenslag niet alleen mezelf, maar ook mijn partner potentieel in de nesten werk. De 'nieuwe' psychologische grens is 30.000 euro, hoewel we daar wel onder zullen gaan in de komende twee jaar, naarmate de facturen voor ons appartement binnenkomen.

Omdat we nu op korte termijn veel geld nodig hebben (gezien recente aankoop), laten we bijna alles nog op spaarrekeningen staan. We blijven ondertussen wel pensioensparen, en maandelijks gaat er een klein bedrag (100 euro) naar een beleggingsfonds dat voornamelijk uit aandelen bestaat. Dat is kapitaal waar ik niet meer op 'reken' tot ik het (binnen x aantal jaar) misschien eens echt nodig heb.

Cronos schreef: ↑4 februari 2018, 16:43

boonpwnz schreef: ↑4 februari 2018, 15:17 Ik huur laag, geen auto, ook geen echte drang om naar een huis te sparen want alleen is dat quasi niet te doen.

Dat is dan toch omdat je jezelf beperkingen oplegt. Zelf nooit problemen mee gehad. Integendeel, loop ook het risico niet door onvoorziene omstandigheden de helft te moeten afgeven.
Als ik jullie rekenwerk en definitie voor "buffer" moet volgen heb ik er dus een voor jaren.
Ik heb op zes maanden na nooit huur betaald, heb meerder auto's en motoren gehad en nog rijdende maar wel een eigen huis met tuin (maar wel geen poetshulp noch ambitie om minder of niet meer te gaan werken ).

Ik leg automatisch altijd mezelf beperkingen op. Met iemand samen leven zal me nooit lukken daarvoor ben ik veel te wispelturig.

Auto heb ik niet nodig omdat ik evenlang of zelfs langer onderweg zou zijn dan met OV. Dus daar moet ik al niet voor sparen£.
Mijn appartementje van 42 m² ben ik heel tevreden over en ik moet niets meer dan dat hebben.

Kan alles kopen wat ik graag wil en kan daarnaast sparen. Dan moet die buffer toch niet erg groot zijn? Sinds kort bevestiging dat ik vast contract heb waar ik nu werk. Als ik dat werk kwijt raak tja dan zal ik vooral minder moeten uitgeven. Maar echt besparen op alles zal niet moeten. Ja er kan iets kapot gaan maar je kan je gedrag daar toch op aanpassen? Dat kan ik toch.

Ik let al erg veel op wat ik koop in de supermarkt en maak me zorgen om mijn buffer maar al is die 1 miljoen euro groot dat zal mij nooit geruststellen dus moet ik er gewoon van uitgaan dat mijn buffer groot genoeg is om alles te dekken en dat kan ik dus iets meer zekerheid maar ik blijf toch in de onzekerheid leven.

Saranoya schreef: ↑4 februari 2018, 16:55 De situatie verandert nu:

Toch eigenaardige denkwijze dat ondank dubbel inkomen en halvering van het risico u dan ineens denkt uw buffer te moeten verdrievoudigen?

boonpwnz schreef: ↑4 februari 2018, 17:26 Ik leg automatisch altijd mezelf beperkingen op. Met iemand samen leven zal me nooit lukken daarvoor ben ik veel te wispelturig.

Auto heb ik niet nodig omdat ik evenlang of zelfs langer onderweg zou zijn dan met OV. Dus daar moet ik al niet voor sparen£.
Mijn appartementje van 42 m² ben ik heel tevreden over en ik moet niets meer dan dat hebben.

U gaat dus er nu al van uit dat uw situatie ongewijzigd zal blijven voor de rest van uw leven en dat uw noden en behoeften nooit zullen wijzigen? Dat is inderdaad een zeer comfortabele situatie tenminste als externe of persoonlijke factoren die U nu niet kan inschatten of zien aankomen plots een heel andere wending geven aan uw levensstijl.

Ieder zijn ding, mensen die op het randje leven lijken meer te profiteren van het moment en dat is op zich respectabel.
Persoonlijk zijn wij zo helemaal niet. Onze ouders spaarden voor ons zo'n 1000 BEF per maand (€25) wat na 18 jaar zo'n €5800 moest geven. Op mijn 18de had ik er €12.000 op staan en mijn zus had de hare leeggeplunderd...

Zij krijgt een kick van het uitgeven aan allerlei spullen, ik kreeg een kick van de rekening te zien groeien.

Nu heb ik mijn klein gezinnetje en we hebben elk onze spaar+zicht rekening, een gezamenlijke zicht+spaarrekening voor hypotheek enz en ik heb ook nog professionele rekeningen. Door ons vermogen zo te spreiden doen we ook geen zotte uitgaven want je vermogen oogt kleiner en elke rekening heeft zijn eigen psychologische buffer waaronder we proberen niet te gaan. Terwijl we nu alles samen zo'n 120K hebben, dat is tegelijk een fortuin en anderzijds ook weer niet als je van niets of niemand wil afhangen.

Cronos schreef: ↑4 februari 2018, 17:28

Saranoya schreef: ↑4 februari 2018, 16:55 De situatie verandert nu:

Toch eigenaardige denkwijze dat ondank dubbel inkomen en halvering van het risico u dan ineens denkt uw buffer te moeten verdrievoudigen?

Komt denk ik omdat ik van mezelf weet dat ik met héél weinig tevreden ben. En als je alleen bent, heb je ook meer opties. Op een studentenkamer gaan wonen, pakweg. Student of niet. Of in een jeugdherberg (30 nachten aan gemiddeld 15 euro per nacht, daar kan je op veel plaatsen zelfs geen kot voor huren).

Voor mezelf ben ik daar OK mee als het moet, maar mijn partner wil ik zoiets niet aandoen.

Cronos schreef: ↑4 februari 2018, 17:34

boonpwnz schreef: ↑4 februari 2018, 17:26 Ik leg automatisch altijd mezelf beperkingen op. Met iemand samen leven zal me nooit lukken daarvoor ben ik veel te wispelturig.

Auto heb ik niet nodig omdat ik evenlang of zelfs langer onderweg zou zijn dan met OV. Dus daar moet ik al niet voor sparen£.
Mijn appartementje van 42 m² ben ik heel tevreden over en ik moet niets meer dan dat hebben.

U gaat dus er nu al van uit dat uw situatie ongewijzigd zal blijven voor de rest van uw leven en dat uw noden en behoeften nooit zullen wijzigen? Dat is inderdaad een zeer comfortabele situatie tenminste als externe of persoonlijke factoren die U nu niet kan inschatten of zien aankomen plots een heel andere wending geven aan uw levensstijl.

Ik kan dat gewoon niet voorspellen daarom ga ik ervan uit dat het zo blijft. De gedachte dat het terug veranderd verontrust me en dat laatste moet ik echt niet hebben. Liefst heb ik nu even wat stabiliteit in men leven na een onstabiele schoolperiode...